Siemion Nomokonow

Семён Данилович Номоконов

starszyna
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1900 Dielun
Data śmierci	1973
Przebieg służby
Lata służby	1941–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	221 Dywizja Strzelecka
Stanowiska	snajper
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: wojna radziecko-niemiecka wojna radziecko-japońska
Późniejsza praca	stolarz
Odznaczenia

Siemion Daniłowicz Nomokonow, ros. Семён Данилович Номоконов (ur. 12 sierpnia 1900 we wsi Dielun, zm. w 1973) – radziecki snajper, uczestnik II wojny światowej.

Urodził się 12 sierpnia 1900 we wsi Dielun. Pochodził z plemienia Ewenków, autochtonicznych mieszkańców Syberii. Już w wieku 7 lat nauczył się strzelać z broni palnej. Przed podjęciem pracy jako stolarz, polował w tajdze głównie na jelenie i łosie. Po ataku Niemiec na Związek Radziecki został powołany w szeregi Armii Czerwonej, gdzie jako stolarz miał wytwarzać kule inwalidzkie. Gdy wykryto u niego zdolności strzeleckie i sprawne posługiwanie się karabinem, został skierowany na front. Służył jako snajper i instruktor strzelectwa, a jego szlak bojowy prowadził przez Karelię, Ukrainę i Prusy Wschodnie. Był ośmiokrotnie ranny. W walce z Niemcami zaliczono mu 360 trafień. Po rozbiciu III Rzeszy został przerzucony do Mandżurii, w związku z wojną radziecko-japońską. Tam jako snajper zastrzelił 7 lub 8 żołnierzy japońskich, uzyskując łącznie 367 trafień^[1].

Po zakończeniu wojny pracował jako stolarz. Zmarł latem 1973 w pobliżu Niżnego Stanu^[2].

• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru
• Order Czerwonej Gwiazdy i inne^[3].

• John Walter: Snajper. Historia strzelców wyborowych. Warszawa: 2022. ISBN 978-83-8151-547-4.