Shuri (jap.首里, okinawski:スイ Sui lub Shui) – dzielnica Naha zajmująca północno-wschodnią część miasta, dawniej była niezależnym miastem i stolicą Królestwa Riukiu[1][2].
Panoramiczny widok na Shuri, wykonany ze szczytu Bengadake, najwyższego punktu w mieście Naha
W sercu historycznego obszaru Shuri znajduje się średniowieczny zamek otoczony parkiem ze świętymi drzewami Sonohyan-utaki. Wielowiekowa kamienna ścieżka Kinjo prowadząca do Tamaudun — okazałych grobowców byłych władców Królestwa Riukiu. Okolica jest pełna małych świątyń, okinawskich restauracji, staromodnych herbaciarni oraz rustykalnych barów i kawiarni studenckich w pobliżu budynków uniwersyteckich[2].
Historia
Shuri zostało pierwotnie zbudowane jako miasto zamkowe otaczające pałac królewski następnie zostało mianowane stolicą Królestwa Riukiu, ale przestało nią być, gdy królestwo zostało zniesione i włączone do Japonii jako prefektura Okinawa W 1896 roku. Shuri stało się okręgiem (区, ku) nowej stolicy prefektury, miasta Naha, ale w 1921 roku ponownie stało się niezależnym miastem. W 1954 roku zostało połączone ponownie z Naha[3].
Podczas panowania Shō Shina większość aji została zmuszona do opuszczenia swoich ziem i zamieszkania w Shuri, w celu stworzenia silnego, scentralizowanego królestwa)[4].
Kultura
Ponieważ była to niegdyś stolica królewska, nawet w XXI wieku, kiedy stała się częścią miasta Naha, mieszkańcy nadal określają się jako Shurinchu, Suinchu lub Surinchu, być może dlatego, że nie chcą być myleni z mieszkańcami Naha (Nafanchu). Mówi się również, że posiadanie domu w Shuri jest formą statusu, nawet jeśli niekoniecznie jest to dogodna lokalizacja do życia we współczesnym mieście Naha[5].
↑Kerr, George H. (1965). Okinawa, the History of an Island People. Rutland, Vermont: C.E. Tuttle Co. OCLC 39242121 (Kerr, George H. (1965). Okinawa, historia ludu wyspiarskiego. Rutland, Vermont: CE Tuttle Co. OCLC 39242121)
↑都会生活研究プロジェクト 沖縄チーム、2009、『沖縄ルール リアル沖縄人になるための49のルール』、中経出版 pp. 78 (Zespół badawczy Urban Life Research Project z Okinawy, 2009, „Zasady Okinawy: 49 zasad zostania prawdziwym Okinawanem”, Chukei Publishing s. 78)
