Shijiazhuang (chiń. upr.石家庄; chiń. trad.石家莊; pinyinShíjiāzhuāng) – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hebei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 415 478[1]. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 753 957 mieszkańców[2]. Ośrodek przemysłu farmaceutycznego (North China Pharmaceutical Group Corporation), włókienniczego i spożywczego; ważny węzeł komunikacyjny[3].
Historia
Do początku XX wieku Shijiazhuang było niewielką wioską w powiecie Luquan. Jego rozwój w jedno z głównych chińskich miast rozpoczął się w 1906 r., kiedy to otwarto linię kolejową z Pekinu do Wuhan przebiegającą przez ten obszar. Rok później miasto stało się węzłem dla nowej linii kolejowej, biegnącej na zachód od Zhengding (obecnie administracyjnie pod Shijiazhuang) do Taiyuan w środkowej prowincji Shanxi. Połączenie to natychmiast przekształciło miasto w węzeł komunikacyjny o znaczeniu krajowym na głównej trasie z Pekinu i Tiencin do Shanxi, a później, gdy linia kolejowa z Taiyuan została przedłużona na południowy zachód, również do prowincji Shaanxi. Przed II wojna światowa rozwinęły się które gałęzie przemysłu, takie jak produkcja zapałek, przetwórstwo tytoniu i produkcja szkła. Po 1949 r. industrializacja miasta nabrała tempa. Jego populacja wzrosła ponad trzykrotnie w latach 1948-58. W latach 50. miasto doświadczyło znacznego rozwoju przemysłu tekstylnego, rozwinęły się przędzalnie bawełny, tkalnie, drukarnie i farbiarnie. Ponadto powstały zakłady przetwarzające lokalne produkty rolne. W latach 60-tych XX wieku rozwinął tu nowy przemysł chemiczny, z zakładami produkującymi nawozy i sodę kaustyczną. Shijiazhuang stało się również bazą inżynieryjną, a produkcja maszyn (w tym maszyn rolniczych i sprzętu górniczego) znacznie wzrosła. W mieście rozwinęły się również zakłady produkujące farmaceutyki, produkty elektroniczne, przetworzoną żywność i materiały budowlane[4]
.png)
