Seweryna Broniszówna

Seweryna Broniszówna
Ilustracja
Seweryna Broniszówna w 1936
Imię i nazwisko

Seweryna Chwat

Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 1982
Warszawa

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Multimedia w Wikimedia Commons
Seweryna Broniszówna ok. 1978
Grób Seweryny Broniszówny na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Seweryna Broniszówna, właśc. Chwatówna[1] (ur. 13 lipca 1891 w Warszawie, zm. 28 czerwca 1982 tamże) – polska aktorka teatralna i filmowa pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Była córką Mendla Michała Chwata i Rozalii z Kronsilberów, siostrą poety Aleksandra Wata. Ukończyła w 1908 Szkołę Aplikacyjną i otrzymała angaż w Warszawskich Teatrach Rządowych, gdzie grała do sezonu 1909/1910. Następnie przeniosła się do Krakowa, gdzie występowała na scenie Teatru Miejskiego im. Juliusza Słowackiego. Do Warszawy powróciła w 1913 do nowo powstałego Teatru Polskiego[2]. Od sezonu 1926/1927 była aktorką Teatru Narodowego w Warszawie i grała tam do wybuchu wojny. W latach 1932–1935 uczyła gry scenicznej w warszawskim PIST.

W 1945 przystąpiła do trupy Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, aby po kilku miesiącach powrócić do Warszawy, gdzie od 1946 do przejścia na emeryturę grała w Teatrze Polskim.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 32A-tuje-18)[3].

Filmografia

Aktorka

Polski dubbing

Teatr Telewizji

  • 1977: Kremlowskie Kuranty – Żebraczka
  • 1967: Ojciec – Margret
  • 1967: Eugeniusz Oniegin – Nina
  • 1966: Dom kobiet – Babka
  • 1962: Dwa teatry – Matka
  • 1962: Dom pod Oświęcimiem – Franciszka
  • 1958: Zawieja

Ordery i odznaczenia

Nagrody

  • Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (zespołowa) za rolę Matki w sztuce Sprawa Pawła Eszteraga Sandora Gergelyego w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie (1950)[10]
  • Nagroda m. st. Warszawy za rok 1977[1]

Przypisy

  1. ↑ a b Laureaci nagród Warszawy za 1977 rok. Seweryna Broniszówna. „Kronika Warszawy”. 4(36), s. 128, 1978. 
  2. ↑ Laureaci nagród Warszawy za 1977 rok. Seweryna Broniszówna. „Kronika Warszawy”. 4(36), s. 129, 1978. 
  3. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  4. ↑ Zmarli. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 23 (1796), s. 10, 2. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-09-09]. 
  5. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. ↑ M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 283 „za zasługi w dziedzinie sztuki dramatycznej na terenie kraju”.
  7. ↑ M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej – w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.
  8. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Chwat Seweryna.
  9. ↑ Stolica. Warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-23].
  10. ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 1, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-16]. 

Linki zewnętrzne