Seweryn Rymaszewski

podpułkownik piechoty
Data urodzenia	8 stycznia 1882
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1920 Maciejuńce
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	Grodzieński Pułk Strzelców
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Seweryn Rymaszewski (ur. 8 stycznia 1882, zm. 19 listopada 1920 w Maciejuńcach) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Urodził się 8 stycznia 1882^[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 32 Krzemieńczukskiego Pułku Piechoty, w stopniu sztabskapitana^[2] . 10 sierpnia 1914 dostał się do niewoli^[2] .

25 października 1918 został przyjęty przez Radę Regencyjną do Wojska Polskiego, jako były oficer armii rosyjskiej zwolniony z obozu jeńców i mianowany kapitanem z patentem z 23 sierpnia 1915^[3]. W czerwcu 1919 został przydzielony z Dowództwa Okręgu Generalnego Łódź do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza I kursu^[4]. 4 grudnia 1919, po ukończeniu kursu, został zaliczony do korpusu oficerów Sztabu Generalnego^[5].

11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[6]. 18 października 1920 objął dowództwo Grodzieńskiego Pułku Strzelców^[7]. Poległ 19 listopada 1920 we wsi Maciejuńce, położonej nad rzeką Szyrwinta. W czasie walki został trzykrotnie ranny, a później dobity bagnetami przez Litwinów^[8][9]. Pochowany na cmentarzu Na Rossie^[10].

Był żonaty z Zofią, która 17 maja 1939 z miejsca swego zamieszkania w Młynowie, powiatu dubieńskiego, wysłała podanie do Ministerstwa Spraw Wojskowych z prośbą „o łaskawe wystąpienie do Kapituły Virtuti Militari o nagrodzenie ś.p. mego męża Krzyżem Virtuti Militari”^[11]. 5 czerwca 1939 ppłk piech. Stanisław Kordziński z rozkazu szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych przesłał podanie Zofii Rymaszewskiej szefowi Biura Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari zaznaczajac, że „ś.p. ppłk Rymaszewski (...) w ewidencji odznaczonych Krzyżem Walecznych (...) nie jest notowany”^[12]. 27 czerwca 1939 szef Biura Kapituły płk dypl. Bronisław Rakowski, w odpowiedzi na podanie Zofii Rymaszewskiej napisał: „sprawy odznaczeń orderem woj[ennym]. «Virtuti Militari» należały wyłącznie do kompetencji właściwych dowódców i zostały zakończone w roku 1922. Obecnie nadsyłane prywatne prośby o nadanie tego odznaczenia – Biuro Kapituły pozostawia bez rozpatrzenia”^[13].

Informacja o odznaczeniu Orderem pojawiła się w 1928, w opracowaniu Jerzego Dąbrowskiego zatytułowanym „Zarys historji wojennej ...”^[14], a w 2 połowie lat 30. XX wieku w inskrypcji nagrobka: Ś. + P. / SEWERYN / RYMASZEWSKI / P. PUŁKOWNIK I D-CA GRO - / DZIEŃSKIEGO P. STRZ. KA - / WALER KRZYŻA / VIRTUTTI MILITARI "V KL! / POLEGŁ ŚMIERCIĄ BOHA - / TERSKĄ W OBRONIE OJCZY - / ZNY, POD MACIEJUŃCAMI / 19. XI. 20 R. / UKOCHANEMU D - CY / OFICEROWIE I SZEREGOWI //^[10].

• Medal Niepodległości – pośmiertnie 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[15][16]
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej nr 68 - pośmiertnie 3 marca 1926^[17]

• Rymaszewski Seweryn. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.104-10986 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-09].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Jerzy Dąbrowski: Zarys historji wojennej 81-go Pułku Strzelców Grodzieńskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Andrzej Wszendyrówny. I kurs Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w budowaniu bezpieczeństwa państwa. „Bellona”. 3 (682), 2015. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1897-7065. 

• Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-09].
• Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Рымашевский Северин Михайлович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-05-02]. (ros.).