Sen grobów – poemat Adama Asnyka[1], opublikowany w 1865[2]. Utwór stanowi rozrachunek poety z tradycją romantyczną, którą poeta ocenia negatywnie, jako szkodliwą społecznie[2]. Poemat powstał w pierwszych latach po upadku powstania styczniowego, stąd jego polemiczny charakter. Utwór został napisany tercyną (wł. terza rima)[3][4], czyli strofą trójwersową rymowaną według wzoru aba bcb cdc...[5], przejętą z Boskiej komedii Dantego. Asnyk jawnie odwołuje się do poematu włoskiego mistrza, zamieszczając motto wzięte z Piekła.
W posępną nocy zaszedłem krainę,
Po śniegu, co się usuwał pode mną —
I przez powietrze zmrożone i sine,
Które zawisło nad przepaścią ciemną,
Rzucałem trwożne spojrzenia w pustkowie,
Bo czułem trwogę w mej piersi nikczemną.
Włos mi się jeżył, przymarzły na głowie;
Na duszę dziwna przerażeń zmartwiałość
Spadła i skrzydła rozpostarła sowie;
Przypisy
Linki zewnętrzne
