Sekretarz gromadzki – stanowisko pracy w gromadzie, ustanowione w związku ustawą z 1958 r. o radach narodowych. Zostało powołane z zadaniem kierowania biurem prezydium gromadzkiej rady narodowej. Stanowisko sekretarza gromadzkiego istniało w latach 1958-1972. Do sekretarza gromadzkiego stosowane były przepisy o mianowanych pracownikach państwowych.

Na podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z 1958 r. w sprawie zasad i trybu powoływania sekretarza gromadzkiego oraz jego obowiązków i praw ustanowiono stanowisko sekretarza gromadzkiego^[1]. Ustanowienie stanowiska sekretarza gromadzkiego pozostawało w ścisłym związku z ustawą z 1958 r. o radach narodowych^[2].

Sekretarza gromadzkiego powoływał i odwoływał przewodniczący gromadzkiej rady narodowej, po zatwierdzeniu przez prezydium powiatowej rady narodowej.

Do obowiązków sekretarza gromadzkiego należało:

• opracowywanie projektu budżetu i planu gospodarczego przy współudziale komisji gromadzkiej rady narodowej,
• opracowywanie projektów uchwal gromadzkiej rady narodowej i jej prezydium oraz przygotowywanie spraw do decyzji przewodniczącego gromadzkiej rady narodowej,
• przygotowywanie narad z sołtysami,
• podejmowanie czynności wykonawczych z zakresu zarządzania mieniem gromadzkim,
• prowadzenie spraw w zakresie ewidencji i ruchu ludno­ści oraz akt stanu cywilnego,
• rachunkowość gromadzkiej rady narodowej,
• sprawy wymiaru i poboru  podatków oraz opłat w zakresie ustalonym obowiązującymi przepisami,
• sprawy wymiaru obowiązkowych dostaw,
• dokonywanie czynności notarialnych w ramach uprawnień prezydium gromadzkiej rady narodowej,
• podejmowanie czynności wykonawczych w zakresie uprawnień prezydium gromadzkiej rady narodowej w stosunku do podległych przedsiębiorstw, zakładów i instytucji,
• inne sprawy, zlecone przez prezydium i przewodniczącego gromadzkiej rady narodowej.

W skład biura wchodzili:

• referent administracyjny,
• rachmistrz,
• inni pracownicy,
• praktykant.

Powołanie na stanowisko sekretarza poprzedzone było egzaminem z zakresu wymagań fachowych i umiejętności praktycznych przez komisją kwalifikacyjną^[3]. Komisja kwalifikacyjna powoływana była przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

Na stanowisko sekretarza gromadzkiego mogły być powołane osoby, które:

• posiadały średnie wykształcenie i odbyły dwuletnią pracę w organach państwowej,
• lub posiadały wykształcenie w zakresie szkoły podstawowej, odbyły co najmniej trzyletnią pracę w organach administracji państwowej i złożyły egzamin z zakresu wymagań fachowych i umiejętności praktycznych,
• albo w ciągu trzech lat pełniły funkcje stale urzędujących członków prezydiów powiatowych, miejskich i gromadzkich rad narodowych oraz rad narodowych osiedli.

Na podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie zakresu działania naczelnika gminy, organizacji i zadań urzędu gminy oraz niektórych spraw pracowniczych zlikwidowano stanowisko sekretarza gromadzkiego^[4].