W 1915 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie sofijskim. W 1920 pełnił funkcję dyrektora poczt i telegrafów[1]. Od 1920 pracował w ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1921–1925 pełnił funkcję sekretarza w poselstwach bułgarskich w Warszawie i w Paryżu[1]. W 1925 awansował na stanowisko pierwszego sekretarza ambasady bułgarskiej w Paryżu. W latach 1935–1936 był posłem bułgarskim w Polsce, a następnie w Rumunii (1936-1940) i w Turcji (1940-1943). 25 września 1939 wobec trwającej w Polsce wojny Kirow, wówczas poseł bułgarski w Rumunii zadeklarował chęć przyjęcia polskich uchodźców cywilnych przez Bułgarię, jeśli ci nie naruszą jej statusu państwa neutralnego[3]. Deklaracja nie była uzgodniona z bułgarskim MSZ, który uznał wypowiedź posła za nieprzemyślaną.
We wrześniu 1943 stanął na czele resortu spraw zagranicznych w gabinecie Dobri Bożiłowa[1]. Funkcję tę pełnił przez miesiąc, po czym wyjechał do Francji[1]. Zmarł w 1972 w Paryżu.
Przypisy
↑ abcdeTaszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 224. ISBN 978-954-430-603-8.
↑120 Years of Modern Bulgarian Diplomacy (1879-1999). Sofia: Publishing House Anubis, 1999, s. 54. ISBN 954-426-203-2.