Sawa Botew

Sawa Botew
Сава Ботев
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Sawa Stanew Botew

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1883
Wełczewo

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1963
Sofia

Zawód, zajęcie

agronom

Dzieci

Boris Botew

Krewni i powinowaci

Nikoła Stanew
(stryj)
Marieta Botewa
(wnuczka brata)

Multimedia w Wikimedia Commons

Sawa Stanew Botew (bułg. Сава Станев Ботев; ur. 18 lutego 1883 w Wełczewie koło Wielkiego Tyrnowa, zm. 9 lutego 1963 w Sofii) – bułgarski agronom, publicysta i uczony, współautor (wspólnie z Josifem Kowaczewem[1]) pierwszej bułgarskiej encyklopedii rolnictwa Zemedełska encikłopedija (bułg. Земеделска енциклопедия).

Życiorys

Sawa Botew urodził się we wsi Wełczewo w północno-centralnej Bułgarii jako syn hodowcy nasion Botjo Stanewa i jego żony Gerginy[2]. W latach 1902–1903 był nauczycielem w szkole w miejscowości Cerowa Korija[3]. Dzięki protekcji znanego wówczas w świecie nauki stryja Nikoły Stanewa wyjechał na studia rolnicze w Lipsku. Po pomyślnym ukończeniu tamtejszej uczelni w 1910 roku Botew wrócił do Bułgarii i podjął się zawodu nauczyciela w szkole rolniczej w Tyrnowie. Następnie w latach 1923–1925 sprawował funkcję dyrektora Liceum Rolniczego w Sadowie. Jego wczesne prace naukowe spotkały się z szerokim uznaniem i wkrótce Sawa Botew przeniósł się do Sofii i objął stanowisko naczelnika jednego z departamentów w Ministerstwie Rolnictwa. Został też głównym sekretarzem Powszechnego Związku Rolników Bułgarskich (Общ съюз на българските земеделци)[4].

Znany z licznych publikacji naukowych z zakresu agronomii. Oprócz encyklopedii rolnictwa, jego najważniejsze prace to: Zemedelieto w Byłgarija (bułg. Земеделието в България) i Izledwanija wyrchu klimata i pszenicite w Tyrnowskija okryg (bułg. Изледвания върху климата и пшениците в Търновския окръг).

Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sofii[5]. Jego syn Boris Botew był profesorem radiologii, kierownikiem katedry rentgenologii na Uniwersytecie Medycznym w Sofii[6][7].

Przypisy

  1. ↑ Енциклопедичната традиция в българското книгоиздаване (bułg.).
  2. ↑ Nikoła Stanew, История на Великотърновската предбалканска котловина, Велико Търново 1942, str. 196 i 209 (bułg.)
  3. ↑ Canka Syczkowa, Из миналото на Церова кория, „Абагар“, В. Търново 1993, str. 226 (bułg.)
  4. ↑ Nikoła Stanew, История на Великотърновската предбалканска котловина, Велико Търново 1942, str. 205 (bułg.)
  5. ↑ София помни. Карта на Централен гробищен парк на град София, парцел 14 (bułg.)
  6. ↑ Проф. Мариета Ботева: След смъртта, най-силен е страхът от говорене пред публика (bułg.)
  7. ↑ Медицински факултет към МУ-София. История (bułg.)

Bibliografia

  • Енциклопедия България, Издателство на Българската академия на науките, София 1978