Sattwa lub guna sattwy (dewanagari सत्त्वगुण, transkrypcja sattwaguna) – guna dobroci. Efektem jej wpływu jest rozwijanie cechy dobroci, także osiągnięcie mądrości.

Na człowieka w gunie dobroci nie oddziałują nieszczęścia i posiada on świadomość postępu. Typowym przykładem takiego człowieka jest bramin, który powinien być usytuowany w gunie dobroci. Uczucie szczęścia odczuwane przez tego rodzaju ludzi jest wynikiem zrozumienia, że w gunie dobroci jest się bardziej lub mniej wolnym od następstw naszych uczynków. Literatura wedyjska mówi, że guna dobroci oznacza większą wiedzę i większe odczucie szczęścia. Osoba kontrolowana przez gunę dobroci jest zadowolona ze swojej pracy czy też zajęcia intelektualnego; przykładem może być filozof czy naukowiec zajmujący się określoną dziedziną wiedzy i czerpiący z tego przyjemność. Zła strona wpływu siły dobroci (guny) jest taka, że kiedy dusza znajdując się pod wpływem tej guny ma skłonność do uważania się za zaawansowaną w wiedzy i lepszą od innych. I w ten sposób jest ona uwarunkowana.

Według Bhagawadgity osoba będąca w gunie dobroci osiąga po śmierci wyższe systemy planetarne (niebo duchowe, loka)^[1].