Sanoczek – rzeka, lewobrzeżny dopływ Sanu[2] o długości 30,86 km[3].
Rzeka płynie w województwie podkarpackim. Jej źródło znajduje się na stoku Bukowicy 620 m n.p.m. Do Sanu uchodzi w Trepczy.
Pierwsza wzmianka o Sanoczku pochodzi z roku 1361. W tym czasie prowadząc wielką akcję kolonizacyjną Kazimierz III Wielki przekazał nadziały ziemi Piotrowi de Hungaria. 25 czerwca 1361 roku zgodnie z zapisem uczynionym w Kodeksie Dyplomatycznym Małopolski tom III, str. 741, Zboiska – "Boyscza ad Sanctum Petrum in Bukowsko in Flumine Sanoczek sita" w roku 1361 dzięki nadaniom Kazimierza Wielkiego stały się własnością rycerzy przybyłych z Węgier, braci Piotra i Pawła (zob. Balowie). Przywilej królewski pod tą samą datą wymienia również inne wsie będące we władaniu Piotra i Pawła, a mianowicie Wisłok, Radoszyce, Jurowce, Srogów, Dydnię, Temeszów i inne.
Nad Sanoczkiem zlokalizowane są dwa stanowiska archeologiczne. Ciałopalne cmentarzysko ludności kultury przeworskiej w Prusieku znajduje się na południe od Sanoka, na Pogórzu Bukowskim. Cmentarzysko to położone jest w widłach Sanoczka i jego dopływu, Niebieszczanki. Drugie stanowisko archeologiczne znajduje się przy ujściu Sanoczka do Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej u podnóża Gór Słonnych. Jest to wielokulturowe cmentarzysko oraz osada obronna tzw. Horodyszcze, na której odkryto m.in. ślady bytności plemion celtyckich.[potrzebny przypis]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sanoczek na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-23].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 248, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Sanoczek na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-23].
