Samojedna Skałka

Samojedna Skałka
Ilustracja
Samojedna Skałka, w tle Nowy Wierch i Hawrań
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

ok. 1805 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Samojedna Skałka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Samojedna Skałka”
Ziemia49°13′19,8″N 20°10′35,7″E/49,222167 20,176583
Multimedia w Wikimedia Commons

Samojedna Skałka (słow. Samojedna skalka[1]) – turniczka położona na wysokości ok. 1805 m w dolnej części Bździochowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Jest utworzona z wapieni i znajduje się w odcinku grani biegnącym od wierzchołka Żółtej Czuby na północ do Czarnogórskiej Czuby. Od Żółtej Czuby oddziela ją Przełączka pod Żółtą Czubą, od Czarnogórskiej Czuby – Czarnogórska Przełączka. Samojedna Skałka tkwi w grani tuż powyżej Przełączki pod Żółtą Czubą – wyżej położonej ze wspomnianych dwóch przełęczy[2].

Stoki zachodnie opadają z grani do Doliny Jaworowej i nazywane są Portkami[2]. Spod turni zbiega na zachód grzęda rozdzielająca dwie odnogi Żlebu do Portek. Z kolei na wschód od Samojednej Skałki znajduje się Dolina Kołowa[3]. Wschodnie zbocza poniżej turni porośnięte są trawą i kępami kosodrzewiny, a w ich dolnej części znajduje się długi pas urwistych skał[2].

Na Samojedną Skałkę nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, natomiast najdogodniejsze drogi dla taterników są bardzo łatwe i wiodą od zachodu przez Portki, żlebem z Doliny Kołowej oraz z Polany pod Upłazem przez wierzchołek Czarnogórskiej Czuby[2].

Samojedna Skałka na prawo od trawiastej przełęczy pośrodku zdjęcia

Turnia od dawna była uczęszczana przez myśliwych i pasterzy[2].

Przypisy

  1. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-30].
  2. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 212–219. ISBN 83-217-2472-8.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 105. ISBN 83-909352-2-8.
Bździochowa Grań