Pochodził z wpływowej rodziny żydowskiej z Lublina (ojciec był prezesem tamtejszej Gminy Wyznaniowej i bankierem). W 1896 ukończył rosyjskie gimnazjum tamże.
W latach 1897–1904 studiował prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, nie udało mu się jednak po studiach zostać adwokatem. W czasie nauki w stolicy zaangażowany w działalność opozycyjną wobec caratu, współorganizator strajków i wystąpień antyrządowych.
W 1916 wybrano go do rady Warszawy. Po 1919 poświęcił się pracy w adwokaturze, w latach 1937–1939 był członkiem Rady Adwokackiej w Warszawie. Był członkiem Rady i Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie. Był członkiem Komitetu Centralnego Organizacji Syjonistycznej w Polsce.
Do 1938 wielki mistrz loży masońskiej B’nai B’rith w stolicy.
2 września 1939 wygłosił w imieniu Żydowskiego Klubu Parlamentarnego słynne przemówienie, w których zapewnił o lojalności żydowskiej ludności RP wobec państwa polskiego[1].
.jpg)
