Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

SS Tobruk

Tobruk
Ilustracja
Poprzednie nazwy

Empire Builder

Bandera

 Polska

Znak wywoławczy

BPKC → SPFJ[1]

Port macierzysty

Gdynia

Armator

GALPLO (1951) → PŻM (1967)

Dane podstawowe
Typ

drobnicowiec

Historia
Stocznia

William Gray & Co. Ltd. w West Hartlepool

Data wodowania

19 listopada 1941

Data oddania do eksploatacji

1942

Data wycofania ze służby

1967

Dane techniczne
Nośność (DWT)

10 400

Liczebność załogi

41

Długość całkowita (L)

136 m

Szerokość (B)

17,1 m

Zanurzenie (D)

8,2 m

Pojemność

brutto 7047 RT
netto 4976 RT

Napęd mechaniczny
Silnik

maszyna parowa

Moc silnika

2500 KM

Prędkość maks.

9,5 w.

SS Tobruk – polski statek handlowy, drobnicowiec o napędzie parowym zbudowany w 1941 roku na zamówienie rządu brytyjskiego jako jeden ze statków typu Empire B, pod nazwą „Empire Builder”. W 1942 roku przekazany wraz z czterema innymi statkami tego typu rządowi polskiemu na uchodźstwie dla Polskiej Marynarki Handlowej. W służbie polskiej nazwa statku została zmieniona na „Tobruk” dla upamiętnienia polskiego wkładu w bitwę o Tobruk. Podczas II wojny światowej brał udział między innymi w dwóch konwojach arktycznych, w tym konwoju PQ-13, i został uszkodzony bombą w porcie w Murmańsku. Po wojnie od 1946 roku pływał z Polski, eksploatowany do roku 1967. Należał kolejno do armatorów: GAL, PLO i PŻM.

Zamówienie i budowa

Polska Marynarka Handlowa, operująca podczas II wojny światowej z Wielkiej Brytanii, podejmowała od 1940 roku próby pozyskania nowych statków dla zastąpienia utraconych, lecz były one utrudnione z uwagi na wojnę i duży popyt na statki na świecie. Jako pierwszy zdołano zakupić w USA przestarzały statek „Paderewski[2]. Dopiero w 1941 roku polski rząd na uchodźstwie uzyskał zgodę na budowę jednego statku seryjnego typu wojennego Empire B w stoczni brytyjskiej (późniejszy „Bałtyk”)[3]. Na początku 1942 roku sytuacja uległa poprawie w związku z przyjęciem przez Wielką Brytanię programu Allied Replacement Scheme, ułatwiającego rządom państw sprzymierzonych nabywanie statków[3]. Na jego podstawie zakupiono w 1942 roku dwa nowe statki: „Tobruk” i „Narwik”, a w kolejnym roku jeszcze dwa używane: „Białystok” i „Borysław[4]. Statki te nabywane były od rządu brytyjskiego przez rząd polski i przekazywane do eksploatacji armatorowi Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe (GAL)[3]. Wszystkie należały do standardowego typu wojennego Empire B, opracowanego pod kątem dużej nośności i dobrej technologiczności budowy z użyciem elementów prefabrykowanych, budowanego w dużej liczbie w różnych stoczniach brytyjskich[5]. W polskiej służbie powszechnie określano je spolszczoną nazwą typu jako empajery[5].

SS „Tobruk” zbudowany został w stoczni William Gray & Co. Ltd. w West Hartlepool pod nazwą „Empire Builder”[6]. Jego maszyna parowa wyprodukowana została przez zakład Central Marine Engine Works w tej samej stoczni[5]. Statek zwodowany został 19 listopada 1941 roku[5]. Jeszcze przed wejściem do eksploatacji, na początku 1942 roku statek został sprzedany polskiemu rządowi przez brytyjskie Ministerstwo Transportu Wojennego za 166 034 funtów[a]. 30 stycznia 1942 roku został przekazany przez stocznię armatorowi GAL i objęty przez załogę, a 31 stycznia podniósł banderę, otrzymując nazwę „Tobruk”[5][b]. Nazwa upamiętniała udział Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w obronie twierdzy Tobruk w drugiej połowie 1941 roku[5]. „Tobruk” był pierwszym ze statków Empire B w polskiej marynarce handlowej i w chwili wejścia do służby był największym i najnowszym polskim statkiem towarowym[5].

Opis

Nośność „Tobruka” wynosiła 10 428 ton, a pojemność rejestrowa 7048 BRT i 4977 NRT[6]. Powojenne dane wskazywały pojemność 7049 BRT i 4868 NRT[1]. Długość wynosiła 136 metrów, szerokość 17,1 metra, a zanurzenie 8,2 metra[1]. Napęd stanowiła trzycylindrowa maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 2500 KM, poruszająca jedną śrubę i zapewniająca osiąganie prędkości maksymalnej 10,5 węzła[6]. Według innych źródeł, prędkość wynosiła 9,5 węzła[1]. Kotły opalane były węglem[5].

Statki tego typu miały pięć ładowni i dwa pokłady[1]. Ich architektura była klasyczna, tzw. trójwyspowa, z podwójnymi ładowniami na dziobie i rufie oraz centralną wyspą nadbudówek z siłownią z pojedynczym kominem na śródokręciu[7]. Główna nadbudówka z mostkiem była oddzielona od siłowni trzecią ładownią, a wszystkie ładownie były wyposażone w bomy ładunkowe[8]. Załoga w okresie powojennym liczyła 41 osób[1].

Środki ratunkowe podczas wojny stanowiły cztery łodzie i cztery blaszane tratwy[5]. Podczas wojny, „Tobruk” był uzbrojony dla samoobrony według relacji w działo uniwersalne kalibru 102 mm (4 cale), działo przeciwlotnicze kalibru 76 mm (12-funtowe), automatyczne działo przeciwlotnicze Bofors 40 mm, cztery działka 20 mm Oerlikon i trzy karabiny maszynowe Marlin kalibru 7,62 mm[9].

Służba

Konwoje arktyczne (1942–1943)

„Tobruk” wszedł od razu do eksploatacji w czarterze brytyjskiej Administracji Transportu Wojennego[5]. Pierwszym kapitanem został kapitan żeglugi wielkiej Bronisław Hurko[5]. Po wejściu do służby, statek został w lutym załadowany w Middlesbrough sprzętem wojennym dla ZSRR dostarczanym w ramach pomocy Lend-Lease, w tym samolotami, czołgami, benzyną lotniczą, materiałami wybuchowymi i amunicją[5]. 10 marca 1942 roku wyruszył w pierwszy rejs z Loch Ewe(inne języki) w konwoju arktycznym PQ-13(inne języki) przez Islandię do Murmańska[10]. Statek nie był należycie wyposażony do rejsów arktycznych, ściany kabin nie były oszalowane, lecz pokryte mielonym korkiem, a centralne ogrzewanie nie działało i pomieszczenia marynarskie ogrzewane były wstawianymi piecykami[5].

W dniach 25-26 marca 1942 roku silny sztorm i śnieżyca rozproszyły statki i okręty eskorty konwoju PQ-13 na zachód od Wyspy Niedźwiedziej[11]. Osamotniony „Tobruk” doszedł bez przeszkód w pobliże Murmańska, lecz tam został 30 marca po godzinie 18:10 zaatakowany przez niemieckie bombowce Junkers Ju 88 i broniąc się zestrzelił jeden samolot i drugi prawdopodobnie[11]. Został sam trafiony celną bombą, która jednak przebiła pokład, burtę nad wodą i wpadła do morza, wybuchając dopiero w wodzie, nie czyniąc większych szkód[11]. Pod koniec „Tobruk” był osłaniany przez radziecki niszczyciel[12]. 31 marca statek dotarł na redę Murmańska[11]. 3 kwietnia wieczorem „Tobruk” wszedł do portu, lecz wkrótce po zacumowaniu, około godziny 20 został zbombardowany, i na skutek bliskiego wybuchu bomby, która rozerwała prawą burtę obok rufowych ładowni, osiadł rufą na dnie przy nabrzeżu[13] (według innych źródeł, statek zbombardowano 4 kwietnia)[14]. Bomba wywołała też pożar, ugaszony przez napływ wody[13]. Statek mimo to rozładowano z pomocą nurków, a 24 kwietnia podniesiono i odholowano, lecz z powodu tylko prowizorycznego załatania dziury drewnianym plastrem, osadzono następnie rufą na płyciźnie[13]. Dzięki wysiłkom części załogi utrzymywano częściową pływalność statku, uznanego już za stracony, i odpompowywano wodę przeciekającą do maszynowni[15]. Dopiero po kilku miesiącach, na skutek nacisków kapitana, wprowadzono statek do jedynego doku w mieście w celu naprawy[15]. Postój statku, w targanym nalotami mieście i wielokrotnie uszkadzanym doku, trwał ponad 6 miesięcy. Jeden członek załogi zginął podczas nalotu na lądzie[15]. Nie do końca naprawiony „Tobruk” wyszedł następnie 9 września do Archangielska, skąd między 13 września a 1 października wrócił z konwojem QP-14 z ładunkiem glinki do Wielkiej Brytanii[15][16]. Podczas rejsu załoga zmagała się z przeciekami, powodowanymi przez wybuchy bomb głębinowych rzucanych przez eskortę[15]. Konwój dotarł szczęśliwie do Loch Ewe, po czym statek został skierowany do gruntownego remontu w Graythorp (Hartlepool)[15][c]. Za walkę z samolotami wroga i ratowanie statku kapitan i członkowie załogi zostali odznaczeni 12 Krzyżami Walecznych, a kapitan został także odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego[15]. Remont w doku ukończono 6 stycznia 1943 roku[17].

19 stycznia 1943 roku „Tobruk” przeszedł ponownie do Middlesbrough w celu załadunku sprzętem wojennym dla ZSRR[17]. Wyruszył następnie w swoim drugim konwoju arktycznym JW-53[18]. Mimo sztormów, które uszkodziły trzy łodzie i ładunek pokładowy, 27 lutego statki konwoju doszły na redę Murmańska[17]. Z powodu obciążenia portu i nalotów lotnictwa, dopiero 12 marca „Tobruk” przystąpił do rozładunku[17]. W maju statek przeszedł do Archangielska w celu załadunku glinki porcelitowej, lecz postój na redach radzieckich portów przeciągał się[17]. Dopiero 1 listopada został wysłany w konwoju RA-54A do Wielkiej Brytanii, który dotarł do celu dwa tygodnie później bez strat[17][19]. 19 grudnia 1943 roku nowym kapitanem statku został Adam Fiedorowicz[17].

Morze Śródziemne i konwoje atlantyckie (1944–1946)

Na początku 1944 roku „Tobruk” został wysłany z wód brytyjskich na Morze Śródziemne, kursując tam między portami włoskimi, Port Saidem, Aleksandrią i Oranem[20]. Wziął następnie udział w drugim rzucie transportu wojsk podczas inwazji w południowej Francji[21]. 22 sierpnia wypłynął w tym celu z Neapolu z transportem sprzętu i wojska, który rozładowano 25 sierpnia w Saint-Tropez, po czym w drugim rejsie z Neapolu dowiózł 21 września sprzęt do Tulonu, a 26 września żołnierzy do Marsylii[22][22]. Pod koniec października „Tobruk” wyszedł z konwojem do Freetown[22]. Stamtąd 6 grudnia powrócił w konwoju SL-178 z ładunkiem rudy żelaza na wody brytyjskie[23].

W styczniu 1945 roku „Tobruk” wyszedł z konwojem transatlantyckim do Halifaxu w Kanadzie, powracając w lutym, w trudnych warunkach sztormowych[22]. W marcu popłynął w kolejnym konwoju transatlantyckim do Baltimore, gdzie trafił do remontu[22]. Po zakończeniu wojny w Europie w dalszym ciągu statek pływał pod kontrolą alianckiej organizacji żeglugowej United Maritime Authority, na potrzeby wojny z Japonią, odbywając między innymi rejs z Nowego Jorku do Valletty na Malcie i z powrotem[24].

W związku z przejęciem nadzoru nad armatorem GAL przez Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej w kraju, 10 września 1945 roku zszedł ze statku kapitan Fiedorowicz i większość załogi, po czym 27 września statek objął kapitan Jerzy Lewandowski[24]. 30 listopada statek skierowano do remontu w Glasgow i rozbrojono[24]. „Tobruk” odbył jeszcze trzy rejsy atlantyckie na rzecz United Maritime Authority, przy czym 28 stycznia 1946 roku ponownie objął go kapitan Bronisław Hurko[24].

Po wojnie

Po wojnie statek pozostał pod polską banderą pod tą samą nazwą, w barwach przedwojennego armatora Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe (GAL). 21 czerwca 1946 roku „Tobruk” przypłynął po raz pierwszy do Polski, zawijając do Gdyni pod kapitanem Hurką, przywożąc z Nowego Jorku prawie 7,5 tysiąca ton darów pomocy UNRRA[24]. W dalszym ciągu statek służył pływając z Polski, transportując różne ładunki, zarówno na różnych liniach regularnych, jak i w trampingu oceanicznym (m.in. przewożąc w 1947 roku węgiel z Durbanu do Adenu, na Oceanie Indyjskim)[25]. W styczniu 1950 roku „Tobruk” płynął pod balastem, z Savony do Rotterdamu, gdy w Zatoce Biskajskiej dopadł go silny sztorm, spychający statek na skalisty brzeg[26]. Statek, ustawiony bokiem do fali, utracił sterowność, a jego przechyły dochodziły do 40 stopni. Kapitanem wówczas był Stanisław Kubin, który zdecydował, aby rozpiąć na topenancie bomu rufowego masztu ładunkowego żagiel, uszyty w ciągu ośmiu godzin na pokładzie z brezentowych pokryw ładowni[26]. Tym sposobem załoga uratowała „Tobruk”, który ustawił się dziobem do fali i odzyskał sterowność[26].

Od początku 1951 roku, po podziale GAL, statek wszedł w skład floty Polskich Linii Oceanicznych (PLO) w Gdyni[27]. Był w tym roku czarterowany przez ZSRR, razem z bliźniaczym „Narwikiem”, transportując drewno z syberyjskiego portu Igarka na Dalekiej Północy[27]. 22 maja 1954 roku idący do Gdyni z ładunkiem śledzi w beczkach statek wszedł na mieliznę koło Kopenhagi, z której musiał być ściągany przez holownik, po częściowym rozładowaniu[28]. Od 16 listopada 1954 roku do marca 1955 roku „Tobruk” pracował jako statek-baza dla radzieckiej flotylli rybackiej koło Wysp Owczych i wyspy Jan Mayen[27]. W sierpniu 1955 roku „Tobruk” zainaugurował stałą linię z Polski do portów Indonezji; dowodził nim wówczas kapitan Tadeusz Dumania[29]. W 1960 roku z kolei zainaugurował linię z Gdyni do Hawany na Kubie, po czym w marcu 1961 roku przeszedł na linię indyjską[26]. W 1965 roku zaczął pływać na linii indyjsko-australijskiej[30].

Bliźniaczy „Narwik” w 1969 roku

23 czerwca 1967 roku statek został przekazany przez Polskie Linie Oceaniczne do innego państwowego armatora Polskiej Żeglugi Morskiej, zmieniając port macierzysty na Szczecin[31]. Służył początkowo dalej w trampingu, lecz z uwagi na zużycie, już w listopadzie tego samego roku został skreślony z listy statków PŻM i oddany na złom[31]. Według niektórych źródeł, służył jeszcze krótko jako magazyn[32]. Do czerwca 1968 roku ukończono jego złomowanie w Gdańskiej Stoczni Remontowej[31].

Historia „Tobruka” w latach wojny została sfabularyzowana w książce S.S. Tobruk – w konwojach śmierci Jana Kazimierza Sawickiego z roku 1990[33].

Uwagi

  1. Cena na podstawie ceny łącznej za „Tobruk” i „Narwik” – 330 034 funtów oraz ceny za „Narwik” – 164 000 funtów (Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 315)
  2. Podczas podnoszenia bandery, zaplątała się ona w linkę, co przesądni marynarze uznali za zły znak i kilku z nich zeszło ze statku (Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 316)
  3. Zwracano uwagę na szczęśliwe zakończenie rejsu, w świetle przesądu związanego z tym, że konwój wyszedł w morze 13. dnia miesiąca, „Tobruk” miał 13. pozycję w szyku, a rejs trwał 13 dni (Piwowoński 1989 ↓, s. 91 – w źródle tym jednak jest mylna informacja co do miesiąca wyjścia konwoju – 13 listopada)

Przypisy

  1. a b c d e f Miciński i Kolicki 1962 ↓, s. 26
  2. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 302-303.
  3. a b c Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 314-315.
  4. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 315, 335.
  5. a b c d e f g h i j k l m Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 315-316.
  6. a b c Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 363.
  7. Na podstawie Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 315 (rysunek), 363
  8. Na podstawie rysunków w: Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 315 i Miciński i Kolicki 1962 ↓, s. 26
  9. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 319-320.
  10. Pertek 1959 ↓, s. 144.
  11. a b c d Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 319-320
  12. Pertek 1959 ↓, s. 146.
  13. a b c Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 320-322
  14. Pertek 1959 ↓, s. 147, Miciński i Kolicki 1962 ↓, s. 26
  15. a b c d e f g Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 322-324
  16. Pertek 1959 ↓, s. 148-149.
  17. a b c d e f g Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 331-332
  18. Convoy JW.53 [online], Conwoy Web [dostęp 2023-09-18] (ang.).
  19. Convoy RA.54A [online], Conwoy Web [dostęp 2023-09-18] (ang.).
  20. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 340
  21. Pertek 1959 ↓, s. 254.
  22. a b c d e Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 340 (mowa jest w źródle omyłkowo o „Narwiku”, lecz z kontekstu wynika jednoznacznie, że chodzi o „Tobruk”, por. także Pertek 1959 ↓, s. 254)
  23. Convoy SL.178 [online], Conwoy Web [dostęp 2023-09-18] (ang.).
  24. a b c d e Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 341-342
  25. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 343-344.
  26. a b c d Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 351.
  27. a b c Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 347.
  28. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 352.
  29. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 349.
  30. Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 356.
  31. a b c Miciński, Huras i Twardowski 1999 ↓, s. 357.
  32. Piwowoński 1989 ↓, s. 91.
  33. Cezary, 24 kwietnia br. zmarł nagle Profesor Jan Kazimierz Sawicki [online], Oficyna Morska, 24 kwietnia 2021.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Read more information:

Esta página cita fontes, mas que não cobrem todo o conteúdo. Ajude a inserir referências. Conteúdo não verificável pode ser removido.—Encontre fontes: ABW  • CAPES  • Google (N • L • A) (Junho de 2021) As 52 relações de equivalência em um conjunto de 5 elementos representadas por matrizes lógicas 5 × 5 (campos coloridos, incluindo aqueles em cinza claro, representam os uns; campos brancos por zeros.) Os índices de linha…

American politician Donna OberlanderOberlander in 2022Member of the Pennsylvania House of Representativesfrom the 63rd districtIncumbentAssumed office January 6, 2009 (2009-01-06)Preceded byFred McIlhattanRepublican Whip of the Pennsylvania House of RepresentativesIn officeJune 22, 2020 (2020-06-22) – November 30, 2022 (2022-11-30)LeaderKerry BenninghoffPreceded byKerry BenninghoffSucceeded byTim O'Neal Personal detailsBorn …

Avataro Sentai DonbrothersGenreTokusatsuFiksi pahlawan superKomediDramaFiksi persilanganPembuatTV AsahiToei CompanyPengembangToshiki InoueSutradaraRyuta TasakiPemeranKouhei HiguchiYuuki BeppuKohaku ShidaTotaroHirofumi SuzukiRaizou IshikawaKiita KomagineSōkō WadaYuya TominagaAmisa MiyazakiShinnosuke TakahashiTomoki HiroseMana TakaiShin KoyanagiMomoko ArataLagu pembukaOre koso Only Oneoleh Win MorisakiLagu penutupDon't Boo!, Donbrothersoleh Win MorisakiNegara asalJepangBahasa asliBahasa JepangJm…

Canal that runs in Andhra Pradesh and Tamilnadu in India This article is about the Indian Canal. For the British Canal, see Buckingham Arm. For the Portuguese made Canal, see Buckingham Canal, Kollam. This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Buckingham Canal – news · newspapers · books · scholar · JSTOR …

هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (مارس 2022)   الشرطة المدنية الوطنية (السلفادور) Comisionado Mauricio Antonio Arriaza Chicas الشرطة المدنية الوطنية (السلفادور)العلم الشرطة المدنية الوطنية (السلفادور)الشعار المقر الرئيسي …

Нуери, нуер Танець чоловіків нуерів наприкінці сухого сезону у таборі скотарів (1939, автор фото — Wilfred Patrick Thesiger)Кількість бл. 1,7 млн осіб (2-а пол. 1990-х, оцінка)Ареал Південний Судан ЕфіопіяБлизькі до: нілотські народиМова тог наасРелігія традиційні вірування Нуери, Нуер (са…

1988 in athleticsMajor world eventsOlympic Games← 1987 1989 → Overview of the events of 1988 in the sport of athletics Years in the sport of athletics ← 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 → 1988 in sports American football Aquatic sports Association football Athletics Badminton Baseball Basketball Canadian football Chess Climbing Combat sports Sumo Cricket 1987–88 1988 1988–89 Cycling Darts Equestrianism Esports Golf Gymnastics Ice sports Modern pentathlon Motorsport Racquetb…

Der Salafismus oder das Salafitentum (auch Salafiyya, von arabisch السلفية as-salafiyya) gilt als eine ultrakonservative Strömung innerhalb des Islams, die eine geistige Rückbesinnung auf die „Altvorderen“ (arabisch سلف Salaf ‚Vorfahre; Vorgänger‘) anstrebt. Der Ausdruck steht auch für bestimmte Lehren des sunnitischen Islams. Diese orientieren sich nach ihrem Selbstverständnis an der Zeit der „Altvorderen“. Zu den zeitgenössischen Strömungen z

Sectarian/anti-government warfare in American-occupied Iraq Iraqi insurgencyPart of the Iraq WarInsurgents in northern Iraq, 2006Date1 May 2003 – 18 December 2011(8 years, 7 months, 2 weeks and 3 days)LocationIraqResult Inconclusive US and Coalition forces fail to defeat Iraqi insurgents[7][8][9][10] 2003–2006 insurgency phase deteriorates into 2006–2008 civil war 20,000+ additional American soldiers deployed to Iraq to quell violence in …

Герцогство Баварія ПрапорГерб Дата створення / заснування 907 Посада керівника організації герцог Баварії[d] Континент Європа Столиця Реґенсбурґ і Мюнхен Посада голови держави герцог Баварії[d] Час/дата припинення існування 1623  Герцогство Баварія у Вікісхови…

Generalized but fixed and oversimplified image or idea of a particular type of person or thing For other uses, see Stereotype (disambiguation). Not to be confused with Stereotypy. An 18th-century Dutch engraving of the peoples of the world A stereotypical caricature of a villain (i.e. generic melodramatic villain stock character, with handlebar moustache and black top-hat), particularly popular in early 20th century silent films and melodramas and popularized by Snidely Whiplash Part of a series…

Village in Mačva District, SerbiaMatijevacVillage (Selo)MatijevacCoordinates: 44°36′N 19°42′E / 44.600°N 19.700°E / 44.600; 19.700Country SerbiaDistrictMačva DistrictMunicipalityVladimirciPopulation (2002) • Total750Time zoneUTC+1 (CET) • Summer (DST)UTC+2 (CEST) Matijevac is a village in the municipality of Vladimirci, Serbia. According to the 2002 census, the village has a population of 750 people.[1] References Wikime…

Italian politician Luca VecchiMayor of Reggio EmiliaIncumbentAssumed office 5 June 2014[1]Preceded byGraziano Delrio Personal detailsBorn (1972-09-21) 21 September 1972 (age 51)[1]Reggio Emilia, Emilia-Romagna, Italy[1][2]Political partyDemocratic Party[1][2]Alma materUniversity of Modena and Reggio Emilia[2]ProfessionTax advisor[1][2] Luca Vecchi (born 21 September 1972) is an Italian politician.[1][2&#…

Foto von 1922, Unterschrift von 1926 Jacques-Louis-Edmond Chenevière[1] (* 17. April 1886 in Paris; † 22. April 1976 in Bellevue GE, heimatberechtigt in Genf), bekannt als Jacques Chenevière, war ein Schweizer Dichter, Librettist und Romancier aus einer prominenten Genfer Patrizierfamilie. Er wirkte zugleich über sechzig Jahre lang als humanitärer Spitzenfunktionär beim Internationalen Komitee vom Roten Kreuz (IKRK), das in dieser Zeit dreimal mit dem Friedensnobelpreis ausgezeich…

В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Руденко; Руденко, Николай.Николай Иванович Руденко Дата рождения 26 декабря 1924(1924-12-26) Место рождения село Новокиевка, Гайский район, Оренбургская область Дата смерти 29 мая 2001(2001-05-29) (76 лет) Место смерти Ульянов…

This user may have left Wikipedia. Uanfala has not edited Wikipedia since April 29, 2023. As a result, any requests made here may not receive a response. If you are seeking assistance, you may need to approach someone else. It is wrong depiction of Indian subcontinent Green is never a colour used to showcase Indian subcontinent. So changing the colour of it Rohitanimesh (talk) 18:18, 2 May 2023 (UTC)Reply[reply] Feedback request: Language and linguistics request for comment Your feedback is requ…

宮城県道・福島県道107号赤井畑国見線(みやぎけんどう・ふくしまけんどう107ごう あかいはたくにみせん)は、宮城県白石市から福島県伊達郡国見町に至る一般県道である。 区間 起点:白石市小原字赤井畑(宮城県道46号白石国見線交点) 終点:国見町藤田字一丁田(国見町役場入口交差点・国道4号交点) 総延長:- km(宮城県区間:- km・福島県区間:8.011 km[1])…

2005 Canadian filmAmerican SoldiersDirected bySidney J. FurieStarringCurtis MorganMusic byVaroujeRelease date2005Running time103 min.CountryCanadaLanguageEnglish American Soldiers is a 2005 war film directed by Sidney J. Furie.[1][2][3] Premise Iraq, 2004: during a routine sortie a US patrol is ambushed and the young soldiers are forced to put their training and skills into action fast. A determined foe with superior local knowledge, the Fedayeen insurgents soon draw them…

1928 film Looping the LoopDirected byArthur RobisonWritten byRobert LiebmannRobert ReinertArthur RobisonProduced byGregor RabinovitchStarringWerner KraussJenny JugoWarwick WardGina ManèsCinematographyCarl HoffmannMusic byArtur GuttmannHugo RiesenfeldProductioncompanyUFADistributed byParufamet (Germany)Paramount Pictures (US)Release date15 September 1928Running time133 minutesCountryGermanyLanguagesSilent German intertitles Looping the Loop (German: Die Todesschleife) is a 1928 German silent thr…

Private, all-boys school in West Roxbury, MA, United States For the Wisconsin school, see Catholic Memorial High School. Catholic MemorialAddress235 Baker StreetWest Roxbury, (Suffolk County), MA 02132United StatesCoordinates42°16′39″N 71°9′58″W / 42.27750°N 71.16611°W / 42.27750; -71.16611InformationTypePrivate, all-boysMottoVince in Bono Malum(Conquer evil by doing good)Religious affiliation(s)Roman Catholic,Congregation of Christian BrothersEstablishedSepte…

Kembali kehalaman sebelumnya

Lokasi Pengunjung: 54.221.26.137