SS Jagiełło

Poprzednie nazwy	Doğu (1939) Luderitzbucht (1940) Duala (1941) Empire Oak (1945) Piotr Wielikij (1947)
Następne nazwy	Piotr Wielikij (1949)
Bandera	Polska
Armator	GAL
Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
Historia
Stocznia	Blohm und Voss
Data wodowania	1939
Data oddania do eksploatacji	1948
Data wycofania ze służby	1949
Dane techniczne
Nośność (DWT)	3000
Liczebność załogi	240
Liczba pasażerów	610
Długość całkowita (L)	125,0 m
Szerokość (B)	16,0 m
Zanurzenie (D)	6,5 m
Pojemność	bruto: 6133 RT netto: 3380 RT
Napęd mechaniczny
Silnik	maszyna parowa
Moc silnika	2 × 4600 KM
Liczba śrub napędowych	2
Prędkość maks.	15 w.

SS Jagiełło – średniej wielkości statek pasażerski, pływający pod polską banderą w latach 1948–1949, a następnie wycofany z eksploatacji z powodu nieopłacalności oraz powojennych uwarunkowań politycznych, które nie sprzyjały rozwojowi polskiej floty pasażerskiej, i ostatecznie przekazany ZSRR.

Statek został zbudowany dla armatora tureckiego w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu, ale do wybuchu wojny nie został przekazany do eksploatacji. Miał otrzymać turecką nazwę "Dogu"; był jedną z planowanej serii trzech jednostek (nazwy dwóch pozostałych – to "Egemen" i "Savas"). Po 1 września 1939 roku został przejęty − jako SS „Luderitzbucht” − przez niemieckiego armatora Süd Afrika Linien, a w roku 1940 przez Kriegsmarine, która wykorzystywała go jako hulk mieszkalny we Flensburgu^[1].

W roku 1941, w bliżej nieznanych okolicznościach, zmieniono nazwę statku na SS „Duala” i jako taki zajęty został po zakończeniu II wojny światowej w roku 1945 przez Royal Navy, która początkowo wcieliła go do swej flotylli transportowców pod nazwą „Empire Oak”, lecz w roku następnym przekazała − w ramach niemieckich reparacji wojennych − Związkowi Radzieckiemu, gdzie otrzymał nazwę SS „Piotr Wielikij” (ros. „Пётр Великий”). Przebudowa ponownie na statek pasażerski okazała się zbyt kosztowna, więc w 1947 roku odsprzedano go Polsce^[2].

Po rocznym remoncie w stoczni w Genui statek otrzymał imię SS „Jagiełło” i barwy GAL-u, ale nigdy nie zawitał do Gdyni. Był jedynym dużym statkiem pasażerskim ze stoczni Blohm & Voss, eksploatowanym pod polską banderą. Przez rok pływał − w kooperacji z włoską firmą armatorską Cosulich i z włoską w większości załogą (tylko kilku oficerów i specjalistów było Polakami) − na linii Morze Śródziemne-Ameryka Środkowa, po czym, wobec nieopłacalności przedsięwzięcia, statek wrócił ostatecznie (prawdopodobnie już nieodpłatnie) pod banderę ZSRR i do nazwy „Piotr Wielikij”^[2].

Był eksploatowany (podobnie jak MS „Sobieski” przechrzczony na MS „Gruzija”) jako wycieczkowiec na Morzu Czarnym (pływał przeważnie na trasie Odessa-Soczi-Batumi). W roku 1974 został oddany na złom^[2].

• Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 978-83-100-8902-1. Brak numerów stron w książce

• Ю.Н. Трифонов: Пароход "Пётр Великий" (1939). [w:] Forum Kruiznik.ru: tekst i zdjęcia [on-line]. 2012-02-19. [dostęp 2012-12-01]. (ros.).