SM[1] UB-13 – niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Zwodowany 8 marca 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 6 kwietnia 1915 roku. W czasie 36 patroli UB-13 zatopił 11 statków nieprzyjaciele o łącznej pojemności 17 665 BRT oraz uszkodził jeden[2].
Budowa
SM UB-13 należał do typu UB I. Był małym jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji; długości 28,1 metrów, wyporności w zanurzeniu 142 tony, zasięgu 1650 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu.
Wymogiem przy projektowaniu tych okrętów była możliwość transportu koleją, dzięki temu część z nich została przetransportowana nad Adriatyk, gdzie operowały z baz austriackich, a część do baz na terenie Belgii. UB-13 został więc po wybudowaniu rozebrany na części i przewieziony koleją do Andwerpii, gdzie wodowany 8 marca 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 24 kwietnia 1915 roku w Flotylli Flandria (U-Bootflottille Flandern) operującej z Brugii.
Służba
Pierwszym dowódcą został Walter Gustav Becker[3]. Werner dowodził okrętem do 14 grudnia 1915 roku. Pod jego dowództwem UB-13 zatopił pierwszy statek nieprzyjaciela. 19 czerwca 1915 roku w czasie patrolu na Morzu Północnym UB-13 storpedował (6 mil na wschód od Aldeburgh) i zatopił brytyjski parowiec „Dulcie”[4]. 27 lipca w ciągu kolejnego patrolu u wybrzeży Suffolk na wschód od Lowestoft UB-13 zatopił dwa brytyjskie kutry rybackie, a w dniu następnym jeszcze jeden.
15 grudnia 1915 roku nowym dowódcą okrętu został Karl Neumann[5]. Neumann służył na UB-13 do początku marca 1916 roku. 1 marca 1916 roku w czasie patrolu u wybrzeży Suffolk, zatopił cztery brytyjskie łodzie rybackie.
12 marca 1916 roku ostatnim dowódcą okrętu został mianowany, dowodzący wcześniej SM UB-17, Oberleutnant zur See Arthur Metz[6]. 16 marca 1916 roku w kanale La Manche UB-13 storpedował duński transatlantyk SS „Tubantia” o pojemności 13 911 BRT. Statek płynął w regularnym rejsie z Amsterdamu do Buenos Aires tylko z 80 pasażerami oraz z 294 członkami załogi pod neutralną flagą Danii. Po otrzymaniu ostrzeżenia, że w rejonie jego kursu operują niemieckie okręty podwodne, SS „Tubantia” zatrzymał się na pozycji 51.50 N, 02.49 E i zakotwiczył około 2:00 w nocy, w celu uniknięcia ataku na statku zostały zapalone wszystkie światła, co wskazywało na to, że jest to statek neutralny. Około 2:30 statek został trafiony torpedą wystrzeloną z UB-13 i zaczął tonąć. Po nadaniu sygnału SOS na pomoc tonącemu statkowi wyruszyły znajdujące się w pobliżu jednostki. Dzięki szybkiej akcji ratunkowej nie było ofiar.
31 marca w okolicach Southwold UB-13 zatopił brytyjski parowiec SS „Alacrity” (1080 BRT). W wyniku ataku torpedowego statek zatonął z cała czternastoosobową załogą[7].
23 kwietnia 1916 roku UB-13 wyszedł w 36., jak się okazało swój ostatni patrol. 24 kwietnia zaczepił o sieć holowaną przez brytyjski trawler „Gleaner of the Sea”, towarzyszący mu niszczyciel HMS „Afridi” wyrzucił bomby głębinowe, które prawdopodobnie trafiły UB-13[8].
Przypisy
- ↑ SM – Seiner Majestät.
- ↑ Ships hit by UB 13, uboat.net, [dostęp 22-06-2013].
- ↑ Walter Gustav Becker (24 grudnia 1885 – 17 kwietnia 1918), pierwszy dowódca okrętu SM UB-13, który za jego kadencji zatopił 4 statki nieprzyjaciela. Następnie dowódca SM UB-19 oraz SM UB-82, na pokładzie którego poległ 17 kwietnia wraz z całą załogą. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ SS Dulcie (+1915) – Wrecksite.eu, [dostęp 22-06-2013].
- ↑ Karl Neumann (22 grudnia 1887 -?) następnie dowódca SM UB-2, SM UB-6, SM UB-40, SM UC-67 oraz UB-139. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 67 statków o łącznej pojemności 104 034 BRT, jeden okręt wojenny (834 t), uszkodziły 3 statki (8249 BRT) oraz zajęły jeden jako pryz. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Arthur Metz (25 lutego 1890 – 24 kwietnia 1916) – Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ SS Alacrity (+1916) – Wrecksite.eu, [dostęp 22-06-2013].
- ↑ Paul Fontenoy, Submarines: An Illustrated History of Their Impact podaje datę zatonięcia jako 25 kwietnia, s. 100.
Bibliografia
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3.
Linki zewnętrzne
