PROFILPELAJAR.COM

SK Lokomotīve Dyneburg
SK Lokomotīve Daugavpils
Pełna nazwa	Spīdveja klubs „Lokomotīve”
Barwy	karminowo-białe
Data założenia	1963
Liga	KLŻ
Państwo	Łotwa
Siedziba	Dyneburg
Adres	Jelgavas iela 54; Daugavpils, LV-5404, Latvija
Stadion	Stadions Lokomotīve
Prezes	Valērijs Šidlovskis
Trener	Nikolajs Kokins
	Strona internetowa

Lokomotīve Dyneburg (łot. Lokomotīve Daugavpils) – łotewski klub żużlowy z Dyneburga. Na arenie międzynarodowej znany jest pod nazwą Lokomotiv.

Klub od sezonu 2005 startuje w polskiej lidze żużlowej. W roku 2020 zdobył brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski juniorów.

Historia

Klub pierwsze wielkie sukcesy śwęcił w pierwszej połowie lat 70. XX wieku, startując w radzieckiej lidze żużlowej – pod nazwą rosyjską Lokomotiw. Wywalczył wówczas dwukrotnie tytuł wicemistrza Związku Radzieckiego (1970 i 1971), zdobył Puchar Par ZSRR (1973; w roku następnym zajął natomiast trzecie miejsce), a jego zawodnicy stawali na najniższym stopniu podium Indywidualnych Mistrzostw ZSRR: Anatolij Pietrowskij w 1970 i Anatolij Kuźmin w 1972. W następnych latach aż do upadku Związku Radzieckiego Lokomotiw zdobywał medale już wyłącznie w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach ZSRR, zdobywając w sumie w tej konkurencji 6 krążków. Na przełomie lat 70. i 80. worek z medalami otworzyli w 1979 Władimir Tkaczuk (wicemistrz) i Walierij Charitonow (II wicemistrz). W roku następnym Tkaczuk zdobył pierwszy tytuł mistrzowski dla łotewskiego zespołu, a jego sukces powtórzył w 1982 Siergiej Danu. Pod koniec lat 80. wyniki Tkaczuka skopiował Andrejs Koroļevs, zdobywając najpierw tytuł wicemistrzowski w 1988, a rok później tytuł mistrza.
Po transformacji ustrojowej i rozpadzie Związku Radzieckiego Lokomotīve został jedynym klubem żużlowym na Łotwie, z powodu upadku speedwaya w stołecznej Rydze, odtąd startuje zatem wyłącznie w ligach zagranicznych, a jego żużlowcy stanowią jednocześnie łotewską reprezentację narodową. W latach 1998–2002 łotewscy zawodnicy zasilali rosyjski klub Newa Sankt Petersburg startujący w lidze fińskiej, przez 5 ostatnich lat nie schodząc z podium. Trzykrotnie zdobył tytuł II wicemistrza (1998, 1999, 2001), raz tytuł wicemistrza (2002), a w 2000 wywalczył tytuł mistrza Finlandii. W tym samym czasie Lokomotiv odnosił również sukcesy w lidze rosyjskiej, w której już w swym debiucie w 1995 zdobył medal brązowy. Wynik ten powtórzył jeszcze trzykrotnie, w latach 1996, 2001 i 2002. W 2001 Lokomotīve odniósł również pierwszy sukces w Klubowym Pucharze Europy, zajmując w finale trzecie miejsce (klub dotąd 5-krotnie był finalistą tych rozgrywek). Od 2003 drużyna startowała już tylko w lidze rosyjskiej, i to pod nową nazwą – Spīdveja centrs Daugavpils – ale bez powodzenia. W 2005 klub podjął decyzję o przystąpieniu do rozgrywek ligowych w Polsce. Sezon 2005 był jednocześnie ostatnim sezonem startów w lidze rosyjskiej oraz sezonem największych sukcesów międzynarodowych – klub zajął drugie miejsce w finale Klubowego Pucharu Europy, a jego wychowanek Ķasts Puodžuks zdobył tytuł wicemistrza Europy U-19. Od sezonu 2006 klub startuje wyłącznie w rozgrywkach ligowych w Polsce – powróciwszy do swojej starej nazwy Lokomotīve. W sezonach 2005-2007 Lokomotīve startował w II lidze (najniższy poziom rozgrywkowy), i w 2007 w barażach z TŻ-em Lublin wywalczył awans do I ligi. W 2008 jako beniaminek I ligi zajął w niej wysokie 5. miejsce. Jeszcze lepiej było w kolejnym sezonie – 2009. Pomimo początkowych problemów finansowych, Łotysze ostatecznie uplasowali się na 2. miejscu, przegrywając jedynie z Unią Tarnów. Lokomotīve wyprzedził wówczas w tabeli m.in. Stal Rzeszów i Start Gniezno. Miejsce to premiowało zespół z Dyneburga do walki o ekstraligę z Atlasem Wrocław. Władze Lokomotīvu, w porozumieniu z drużyną z Wrocławia, postanowiły, że ze względów finansowych nie przystąpią do spotkań barażowych. Wpływ na tę decyzję miały mieć m.in. inwestycje, których dokonać musiałby klub z Łotwy, aby dostosować swój stadion do wymogów ewentualnych startów w ekstralidze. W związku z tym Główna Komisja Sportu Żużlowego orzekła dwukrotny walkower na korzyść Atlasu.

Poszczególne sezony

Starty w radzieckiej lidze

Sezon	Liga	Miejsce	Uwagi
1964	Liga ZSRR	12	(w tym sezonie jako Iskra Daugavpils)
1965	–	–	w tym roku nie było rozgrywek ligowych w ZSRR
1966	I Grupa	7	(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy; od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1967	Klasa A	7
1968	Klasa A	5
1969	Klasa A	7
1970	Klasa A	2
1971	Klasa A	2
1972	Klasa A	4
1973	Klasa A	7	(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1974	Klasa A	8	spadek
1975	I Liga – Klasa A	1	awans do ekstraklasy
1976	Wyższa Liga	6	(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1977	Wyższa Liga	7
1978	Wyższa Liga	7	spadek
1979	I Liga	2	awans do ekstraklasy (wobec wycofania się przed rozgrywkami następnego sezonu zwycięzcy I Ligi 1979, drużyny Gidropriwod Szachty)
1980	Wyższa Liga	6
1981	Wyższa Liga	6
1982	–	–	zespół nie przystąpił do rozgrywek
1983	Wyższa Liga	3	w „Strefie Zachód”
1984	Wyższa Liga	6	w „Strefie Zachód”
1985	Wyższa Liga	3	w „Strefie Zachód”
1986	Wyższa Liga	6	w „Strefie Zachód” – spadek (ostatnie miejsce)
1987	I Liga – Grupa A	4
1988	I Liga – Grupa A	2	awans do ekstraklasy
1989	Wyższa Liga	4
1990	Wyższa Liga	7	(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1991	Wyższa Liga	5

Starty w rosyjskiej lidze

Sezon	Liga	Miejsce	Uwagi
1995	DM Rosji	3	(od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1996	DM Rosji	3
1997	DM Rosji	4
1998	DM Rosji	4
1999	DM Rosji	4
2000	DM Rosji	4
2001	DM Rosji	3
2002	DM Rosji	3
2003	DM Rosji	4	(od tego sezonu jako Speedway-Centr Daugavpils)
2004	DM Rosji	4
2005	DM Rosji	8	(ostatnie miejsce)

Starty w polskiej lidze

Sezon	Rozgrywki ligowe			Uwagi
Sezon	Liga		Miejsce	Uwagi
2005	III	II liga	3/6
2006		II liga	3/9
2007		II liga	2/7	Wygrane baraże o awans
2008	II	I liga	5/8
2009		I liga	2/8	Przegrane baraże o awans^[a]
2010		I liga	4/8
2011		I liga	5/8
2012		I liga	4/6
2013		I liga	3/7
2014		I liga	6/8
2015		I liga	1/7	Brak awansu – klub nie był w stanie spełnić wymogów licencyjnych
2016		I liga	1/11	Brak awansu – zgodnie z regulaminem klub nie miał prawa awansu
2017		I liga	3/8
2018		I liga	4/8
2019		I liga	6/7
2020		I liga	8/8
2021	III	II liga	4/7
2022		II liga	4/7
2023		II liga	5/7
2024		KLŻ	5/6

Poziom ligowy	Liczba sezonów	Sezony
II	13	2008–2020
III	7	2005–2007, 2021–2024

Starty w klubowym Pucharze Europy

Sezon	Liga	Miejsce	Uwagi
1998	Grupa A	4	półfinał (ostatnie miejsce)
1999	Grupa A	3	półfinał
2000	Grupa A	3	półfinał
2001	Finał	3
2002	Finał	5	(ostatnie miejsce)
2003	Grupa A	2	półfinał
2004	Grupa A	2	półfinał
2005	Finał	2
2006	Finał	4	(ostatnie miejsce)
2007	Półfinał	2
2008	Finał	4	(ostatnie miejsce)

Zawodnicy

Kadra drużyny

Stan na 27 sierpnia 2024^[1]

Kat.	Żużlowiec	Uwagi
S	René Bach
S	Jevgeņijs Kostigovs
S	Oļegs Mihailovs
S	Ķasts Puodžuks
S	Justin Sedgmen
S	Steve Worrall
U24	Daniils Kolodinskis	Wypożyczony z Wilków Krosno (na DMP)
U21	Artjoms Juhno
U21	Nikita Kauliņš
U21	Noel Wahlquist
U19	Damirs Fiļimonovs

Uwagi

↑ SK Lokomotīve Dyneburg zrezygnował z udziału w meczach barażowych o miejsce w Ekstralidze. GKSŻ orzekł walkower na korzyść WTS-u Wrocław w każdym meczu barażowym.