PROFILPELAJAR.COM

Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna
Państwo	Słowacja
Skrót	SDKÚ-DS
Data założenia	2000/2006
Ideologia polityczna	konserwatywny liberalizm, chrześcijańska demokracja
Barwy	niebieska, biała

Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia – Demokratická strana, SDKÚ-DS) – słowacka centroprawicowa partia polityczna o profilu konserwatywno-liberalnym i chrześcjiańsko-demokratycznym. Należała do Europejskiej Partii Ludowej.

Historia

Partia powstała 14 lutego 2000 jako Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia) z inicjatywy premiera Mikuláša Dzurindy w ramach Słowackiej Koalicji Demokratycznej. Spośród pięciu ugrupowań tworzących SDK jedynie Unia Demokratyczna zdecydowała się w całości na akces do nowej formacji^[1].

W wyborach parlamentarnych w 2002 partia zdobyła 15,1%, głosów zajmując drugie miejsce i 28 mandatów (na 150) była za Ruchem dla Demokratycznej Słowacji Vladimíra Mečiara^[2]. Utworzyła koalicję rządową z Partią Węgierskiej Koalicji, Chrześcijańskim Ruchem Demokratycznym i Sojuszem Nowych Obywateli. Przewodniczący SDKÚ Mikuláš Dzurinda pozostał premierem na kolejną kadencję. W okresie jego rządów doszło do szeregu zmian, głównie gospodarczych. W tym czasie na Słowacji zaszły ogromne zmiany, przede wszystkim gospodarcze. Wprowadzono m.in. podatek liniowy, podjęto działania prowadzące do obniżenia kosztów zatrudnienia pracowników, prywatyzacji większości państwowych przedsiębiorstw oraz komercjalizacji służby zdrowia i państwowego szkolnictwa.

W wyborach prezydenckich w 2004 kandydat partii na to stanowisko Eduard Kukan w pierwszej turze zajął trzecie miejsce z poparciem 22,1% (o 0,2% za mało, aby znaleźć się w drugiej turze). W 2009 partię reprezentowała Iveta Radičová, która przegrała ostatecznie z ubiegającym się o reelekcję urzędującym prezydentem. W wyborach do Parlamentu Europejskiego SDKÚ osiągnęła 17,1% głosów i zajęła pierwsze miejsce, co dało jej 3 mandaty. Pięć lat później uzyskała 2 mandaty w Strasburgu^[3].

W 2006 do ugrupowania przyłączyła się ostatecznie Partia Demokratyczna (Demokratická strana) Ľudovíta Kaníka, co doprowadziło do przyjęcia nowej nazwy SDKÚ-DS. W wyborach w 2006 partia była druga za lewicowo-populistycznym SMER-em, zdobywając 18,35% i 31 mandatów^[2]. Nie udało się jej jednak stworzyć koalicji mającej większość parlamentarną. W wyborach w 2010 uzyskała 15% głosów poparcia i 28 miejsc w Radzie Narodowej^[2]. Przystąpiła do rozmów koalicyjnych z ugrupowaniami centroprawicy, współtworzyła rząd Ivety Radičovej. W 2012 utraciła znaczną część poparcia i znalazła się w opozycji. Nowym przewodniczącym partii został Pavol Frešo. W 2014 formacja utrzymała dwuosobową reprezentację w Europarlamencie^[4]. Partia przechodziła kolejne rozłamy, utraciła klub poselski, w 2014 z członkostwa w SDKÚ-DS zrezygnował Mikuláš Dzurinda^[5].

W 2016 partia otrzymała niespełna 0,3% głosów i znalazła się poza parlamentem^[6].

Poparcie

**Wyniki w wyborach parlamentarnych**
Wybory	Poparcie	Zmiana punktów procentowych	Mandaty (Rada Narodowa)	Zmiana
2002	15,1%	–	28	–
2006	18,4%	+3,3	31	+3
2010	15,4%	–3,0	28	–3
2012	6,1%	–9,3	11	–17
2016	0,3%	–5,8	0	–11
2023^[7]	0,0%	–^[8]	0	–

**Wyniki w wyborach do Parlamentu Europejskiego**
Wybory	Poparcie	Zmiana punktów procentowych	Mandaty	Zmiana	L. miejsc dla Słowacji
2004	17,1%	–	3	–	14
2009	17,0%	–0,1	2	–1	13
2014	7,8%	–9,2	2	–	13

**Wyniki w wyborach prezydenckich**
Wybory	Kandydat	Głosowanie	Poparcie	Uwagi
2004	Eduard Kukan	I tura	22,1%	Kandydat nie przeszedł do II tury
2009	Iveta Radičová^[9]	I tura	38,1%	Przejście do II tury
2009	Iveta Radičová^[9]	II tura	44,5%	Przegrana