Sławkowo (Białoruś)

Zobacz też: Sławkowo.
Sławkowo
Слаўкава
Славково
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

nieświeski

Sielsowiet

Nieśwież

Populacja (2019)
• liczba ludności


270[1]

Kod pocztowy

222626

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sławkowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sławkowo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sławkowo”
Ziemia53°13′44″N 26°45′39″E/53,228889 26,760833

Sławkowo (biał. Слаўкава, Słaukawa; ros. Славково, Sławkowo) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie nieświeskim, w sielsowiecie Nieśwież, nad Uszą i przy drodze republikańskiej R91.

Historia

W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie słuckim, w gminie Howiezna.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie nieświeskim[a], do 1 października 1927 w gminie Lisuny[2], następnie w gminie Howiezna[3]. W 1921 miejscowość liczyła 938 mieszkańców, zamieszkałych w 180 budynkach, w tym 741 Polaków, 196 Białorusinów i 1 osobę innej narodowości[b]. 580 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego, 355 prawosławnego i 3 muzułmańskiego[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  • cmentarz w Sławkowie
    cmentarz w Sławkowie
  • cmentarz w Sławkowie
    cmentarz w Sławkowie

Uwagi

  1. ↑ do 1920 w powiecie słuckim
  2. ↑ Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Lisuny było 3 Rosjan, 2 Tatarów, 1 Litwin i 1 Ukrainiec. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Bibliografia

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
  2. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  3. ↑ Dz.U. z 1927 r. nr 83, poz. 745