Russ Buller
Russ Buller (ur. 10 września 1978 w Westlake, koło Lake Charles) – amerykański lekkoatleta, tyczkarz.
Życiorys
Nie odnosił sukcesów lekkoatletycznych w kategoriach młodzików i kadetów, w 1997 poprawił swój rekord życiowy o 42 centymetry w stosunku do poprzedniego sezonu. Zajął 9. miejsce w mistrzostwach NCAA, a w juniorskich mistrzostwach kraju nie zaliczył żadnej wysokości i nie został sklasyfikowany. W 1999 został halowym wicemistrzem NCAA. Rok później zdobył złote medale mistrzostw NCAA zarówno w hali, jak i na stadionie, ale nie zaliczył żadnej wysokości w finale krajowych olimpijskich kwalifikacji i nie znalazł się w składzie Stanów Zjednoczonych na igrzyska olimpijskie w Sydney. 5 sierpnia 2000 został złoty medalistą pierwszych w historii młodzieżowych (do lat 25) mistrzostw NACAC w lekkoatletyce[1]. W 2001 zajął 4. miejsca w mistrzostwach kraju w hali i na stadionie, zakwalifikował się do mistrzostw świata w Edmonton, gdzie z wynikiem 5,60 zajął 18. miejsce w eliminacjach i nie awansował do finału[2]. Sezon zakończył 4. lokatą na uniwersjadzie w Pekinie. W 2003 zdobył srebrny medal igrzysk panamerykańskich[3]. Rok później został brązowym medalistą halowych mistrzostw USA, w olimpijskich kwalifikacjach zajął 8. miejsce, które nie dało mu miejsca w reprezentacji na igrzyska w Atenach. W 2006 zdobył jedyny w karierze złoty medal mistrzostw USA[4] (srebrny medalista Toby Stevenson miał więcej nieudanych prób na niższych wysokościach, co okazało się decydujące, gdyż Buller i Stevenson zaliczyli 5,80 w pierwszych próbach), tytuł ten zadedykował zmarłemu bratu. Dzięki temu osiągnięciu reprezentował Stany Zjednoczone podczas pucharu świata w Atenach, gdzie zajął 5. miejsce w konkursie tyczkarzy[5], m.in. dzięki punktom Bullera męska reprezentacja USA została sklasyfikowana na 2. miejscu tych zawodów[6]. W 2007 został halowym wicemistrzem kraju, był to ostatni medal mistrzostw USA zdobyty przez Bullera. Sezon 2008 był ostatnim w karierze Amerykanina, któremu po raz trzeci nie udało się wywalczyć kwalifikacji do reprezentacji kraju na igrzyska olimpijskie – zajął 4. miejsce w mistrzostwach USA będących jednocześnie krajowymi eliminacjami do igrzysk w Pekinie, w Chinach wystąpiło trzech medalistów tych mistrzostw (Derek Miles, Jeff Hartwig oraz Brad Walker)[7].
Absolwent kinezjologii na Louisiana State University, podjął pracę na McNeese State University, jego zadaniem jest opieka nad zawodnikami specjalizującymi się w skokach (o tyczce, wzwyż, w dal oraz trójskoku).
Mąż kanadyjskiej tyczkarki Dany Ellis.
Osiągnięcia międzynarodowe
Progresja najlepszych wyników w sezonie
Sezon |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008
|
Hala |
|
|
5,42 |
5,50 |
5,80 |
5,70 |
5,75 |
5,60 |
5,70 |
5,75 |
5,60 |
5,71 |
5,61 |
5,61
|
Stadion |
4,72 |
5,18 |
5,60 |
5,65 |
5,70 |
5,71 |
5,81 |
5,60 |
5,75 |
5,70 |
5,75 |
5,80 |
5,73 |
5,61
|
Rekordy życiowe
- Skok o tyczce – 5,81 (2001)
- Skok o tyczce (hala) – 5,80 (1999)
Przypisy
Bibliografia
1876–1878 New York Athletic Club |
|
---|
1879–1888 NAAAA |
|
---|
1888–1979 Amateur Athletic Union |
- 1888: Godshall[B]
- 1889: Stones , O'Brien[A]
- 1890: Rodenbaugh
- 1891: Luce
- 1892: Luce
- 1893: Buchholz
- 1894: Buchholz
- 1895: Thomas
- 1896: Allis
- 1897: Hurlburt
- 1898: Clapp
- 1899: Baxter
- 1900: B. Johnson
- 1901: Dvorak
- 1902: Anderson
- 1903: Dvorak
- 1904: Gardner
- 1905: Heater
- 1906: Samse
- 1907: Cook
- 1908: Halpenny , Allen[A]
- 1909: Paulding
- 1910: Babcock
- 1911: Cook, Coyle, Bellah[C]
- 1912: Babcock
- 1913: Wagoner
- 1914: Curtis
- 1915: Bellah
- 1916: Landers
- 1917: Knourek
- 1918: Buck
- 1919: Foss
- 1920: Foss[D]
- 1921: Knourek
- 1922: Knourek
- 1923: Myers
- 1924: Myers
- 1925: Smith
- 1926: Harrington
- 1927: Barnes
- 1928: Barnes[D]
- 1929: Sturdy
- 1930: Sturdy
- 1931: Wool
- 1932: Graber[D]
- 1933: Brown, Gordy[C]
- 1934: Brown, Graber, Thompson[C]
- 1935: Meadows, Sefton[C]
- 1936: Varoff
- 1937: Sefton
- 1938: Warmerdam
- 1939: Varoff
- 1940: Warmerdam
- 1941: Warmerdam
- 1942: Warmerdam
- 1943: Warmerdam
- 1944: Warmerdam
- 1945: Morcom, Phelps[C]
- 1946: Moore
- 1947: Morcom
- 1948: Morcom, Richards[C]
- 1949: Richards
- 1950: Richards
- 1951: Richards
- 1952: Richards, Laz[C]
- 1953: Laz, Mattos[C]
- 1954: Richards
- 1955: Richards
- 1956: Richards
- 1957: Richards
- 1958: Morris
- 1959: Bragg
- 1960: Dooley
- 1961: Morris
- 1962: Morris
- 1963: Sternberg
- 1964: Hansen
- 1965: Pennel
- 1966: Seagren
- 1967: Wilson
- 1968: Railsback
- 1969: Seagren
- 1970: Seagren
- 1971: J. Johnson
- 1972: Roberts
- 1973: Cotton
- 1974: Roberts
- 1975: Baird , Porter[A]
- 1976: Bell
- 1977: Tully
- 1978: Ripley
- 1979: Tully
|
---|
1980–1992 The Athletics Congress |
|
---|
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
---|
- ↑ a b c d Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występowali też zawodnicy z innych krajów
- ↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- ↑ a b c d e f g h i Zawodnicy zremisowali
- ↑ a b c d e f g h i j k Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
|
|