Rudolf von Carnall

Rudolf von Carnall
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1804
Kłodzko

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1874
Wrocław

docent nauk górniczych
Alma Mater

Bergakademie Berlin[1]

Rudolf von Carnall (ur. 9 lutego 1804 w Kłodzku, zm. 17 listopada 1874 we Wrocławiu) – niemiecki inżynier, geolog, dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu.

Życie i działalność

Od młodych lat związany był z górnictwem. Praktykę górniczą zdobywał w kopalniach wałbrzyskiego i noworudzkiego okręgu górniczego. W latach 1823–1824 studiował jako uczeń górniczy w Berlinie, a po zakończeniu nauki rozpoczął służbę w Urzędzie Górniczym w Tarnowskich Górach, gdzie napisał jedną ze swoich prac naukowych „O pożarach podziemnych w kopalniach węgla kamiennego ze szczególnym uwzględnienie kopalń górnośląskich”. W 1827 roku skomponował utwór Tarnowitzer Glöcklein[2].

W roku 1839 von Carnall mianowany został górmistrzem (Bergmeister). W tym samym roku z jego inicjatywy w wynajmowanych pomieszczeniach na piętrze Domu Cochlera w Tarnowskich Górach powstała Górnośląska Szkoła Górnicza. Carnall kierował nią do 1844 roku, kiedy to przeniesiony został do służby w Wyższym Urzędzie Górniczym w Bonn z tytułem asesora. Na pożegnanie otrzymał od swoich uczniów porcelanowy serwis – słynny Serwis Carnalla. Podczas pracy w Bonn mianowany został starszym radcą górniczym (Oberbergrat), a w 1847 roku – tajnym radcą górniczym (Geheimer Bergrat). Od 1848 roku pracował w Wydziale Górnictwa, Hutnictwa i Salin w Ministerstwie Handlu, Przemysłu i Robót Publicznych w Berlinie, gdzie pracował przez kolejne 8 lat. W roku 1856 mianowany został starostą górniczym (Berghauptmann) i dyrektorem Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu. Dla dolno- i górnośląskiego przemysłu pracował do 1861 roku, kiedy to przeszedł w stan spoczynku.

Dom Rudolfa von Carnalla w Tarnowskich Górach (2021)

Był jednym z założycieli i długoletnim prezesem powstałego w 1848 roku Niemieckiego Towarzystwa Geologicznego (Deutsche Geologische Gesellschaft). W latach 1853–1858 był także redaktorem czasopisma Zeitschrift für Berg-, Hütten- und Salinenwesen im preussischen Staate. Jest także autorem wielu rysunków technicznych, projektów i map geologicznych. Część z nich, z autografem autora znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu.

Od jego nazwiska nazywano wiele szybów kopalnianych. Jednym z nich jest szyb Carnall byłej kopalni Zabrze, który obecnie przystosowywany jest do pełnienia roli punktu widokowego i atrakcji Skansenu górniczego „Królowa Luiza” w Zabrzu. Od nazwiska Carnalla nazwano także jeden z minerałów: karnalit.

W czerwcu 2011 uchwałą Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach jedną z ulic w dzielnicy Śródmieście-Centrum nazwano jego imieniem[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Berlin im Jahr 1874. Edition Luisenstadt. [dostęp 2017-10-26].
  2. ↑ Hahn 2009 ↓.
  3. ↑ Uchwała nr XI/148/2011 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej w mieście Tarnowskie Góry, w: Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego.

Bibliografia

  • Jan Hahn. Zapomniany Carnall (część II). „Montes Tarnovicensis”. nr 41, 2009-12. Oficyna Monos. ISSN 1640-0216. [dostęp 2021-11-25]. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.). 
  • Jerzy Jaros, Rudolfa von Carnalla „O pożarach podziemnych w kopalniach węgla kamiennego, ze szczególnym uwzględnieniem kopalń górnośląskich”, [w:] Studia z Dziejów Górnictwa i Hutnictwa, t. IV, pod red. J. Pazdura, Warszawa 1960.