Royal Rumble (2011)

Royal Rumble (2011)
Motto gali

The Biggest Royal Rumble in History

Motyw muzyczny

Living in a Dream – Finger Eleven

Informacje
Promocja

WWE

Brandy

Raw
SmackDown

Data

30 stycznia 2011

Widownia

15 113

Hala

TD Garden

Miejsce

Boston, Massachusetts

Gale WWE Network – chronologicznie
TLC: Tables, Ladders & Chairs (2010) Royal Rumble (2011) Elimination Chamber 2011
Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2010) Royal Rumble (2011) Royal Rumble (2012)

Royal Rumble (2011) – dwudziesta czwarta gala wrestlingu w chronologii cyklu Royal Rumble wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 30 stycznia 2011 w TD Garden w Bostonie w stanie Massachusetts.

Gala opierała się na Royal Rumble matchu, a zwycięzca tradycyjnie otrzymał walkę o mistrzostwo świata na tegorocznej WrestleManii. W przypadku gali w 2011 roku zwycięzca otrzymał wybór, o które mistrzostwo będzie walczył na WrestleManii XXVII. Zwycięzca mógł wybrać walkę o WWE Championship (brandu Raw) lub World Heavyweight Championship (brandu SmackDown). Było to ostatnie Royal Rumble zorganizowane w ramach pierwszego podziału na brandy, który zakończył się w sierpniu, ale został przywrócony w lipcu 2016 roku.

Na gali odbyły się cztery walki. Walką wieczoru był tytułowy Royal Rumble match, w którym wzięło udział 40 uczestników obu brandów zamiast zwyczajowych 30 — był to jak dotąd jedyny Royal Rumble match, w którym wzięło udział 40 uczestników. Zwyciężył Alberto Del Rio ze SmackDown, który jako ostatniego wyeliminował Santino Marellę z Raw. Główną walką brandu Raw była walka o WWE Championship pomiędzy panującym mistrzem The Mizem i Randym Ortonem, którą Miz wygrał, tym samym zachowując tytuł. Główną walką brandu SmackDown była walka pomiędzy Edge'em, a Dolphem Zigglerem o World Heavyweight Championship, które Edge wygrał i zachował tytuł. W karcie walka znalazł się również fatal four-way match o WWE Divas Championship, w którym Natalya broniła tytuł przeciwko Eve Torres, Layli i Michelle McCool; Torres wygrała i zdobyła mistrzostwo. Podczas walki wieczoru miały miejsce powroty Bookera T, który opuścił federację w 2007 roku, oraz Kevina Nasha, podczas swojego pierwszego występu w WWE od 2003 roku, który pojawił się pod postacią Diesela po raz pierwszy od Royal Rumble z 1996 roku.

Produkcja

Tło

Tradycją gali Royal Rumble jest zorganizowanie Royal Rumble matchu, w którym zwycięzca otrzyma szansę na walkę o WWE Championship (brandu Raw) lub World Heavyweight Championship (brandu SmackDown) na WrestleManii XXVII.

Royal Rumble to coroczna gala pay-per-view (PPV) produkowana co roku w styczniu przez World Wrestling Entertainment (WWE) od 1988 roku. Jest to jeden z najważniejszych pay-per-view w tej promocji, obok WrestleManii, SummerSlam i Survivor Series nazwana „Wielką Czwórką”. Nazwa pochodzi od Royal Rumble matchu, zmodyfikowanego battle royal, w którym uczestnicy wchodzą w określonych odstępach czasu, a nie wszyscy zaczynają na ringu w tym samym czasie. Wydarzenie z 2011 roku było 24. wydarzeniem w chronologii Royal Rumble i odbyło się 30 stycznia 2011 roku w TD Garden w Bostonie w stanie Massachusetts. Wystąpili w nim zapaśnicy z dywizji Raw i SmackDown

Rywalizacje

 Zobacz też: Wrestling.

Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw, SmackDown i ECW. Wyreżyserowane rywalizacje (storyline’y) były kreowane podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown i ECW. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[1][2].

Wyniki walk

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D R-Truth pokonał Curta Hawkinsa Singles match —
2 Edge (c) pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) poprzez pinfall Singles match o World Heavyweight Championship 20:45
3 The Miz (c) (z Alexem Riley) pokonał Randy'ego Ortona poprzez pinfall Singles match o WWE Championship 19:50
4 Eve Torres pokonała Natalyę (c), Laylę i Michelle McCool poprzez pinfall Singles match o WWE Divas Championship 5:12
5 Alberto Del Rio wygrał jako ostatniego eliminując Santino Marellę 40-osobowy męski Royal Rumble match o miano pretendenta do światowego tytułu na WrestleManii XXVII 1:09:51
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

Wejścia i eliminacje w męskim Royal Rumble matchu

    – członek brandu Raw
    – członek brandu SmackDown
    – wolny agent
    – zwycięzca
Nr wejściowy Wrestler Brand Nr eliminacji Wyeliminowany przez Czas Eliminacje
1 CM Punk Raw 21 Johna Cenę 35:21 7
2 Daniel Bryan Raw 8 CM Punka 20:55 2
3 Justin Gabriel SmackDown 1 Daniela Bryana 00:58 0
4 Zack Ryder Raw 2 Daniela Bryana 00:43 0
5 William Regal Raw 3 Teda DiBiase 04:10 0
6 Ted DiBiase Raw 7 Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego 12:16 1
7 John Morrison Raw 10 CM Punka, Davida Otungę, Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego 13:24 0
8 Yoshi Tatsu Raw 5 Marka Henry'ego 05:35 0
9 Husky Harris Raw 15 The Great Khaliego 15:48 3
10 Chavo Guerrero SmackDown 4 Marka Henry'ego 02:01 0
11 Mark Henry Raw 11 CM Punka, Davida Otungę, Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego 07:04 2
12 JTG SmackDown 6 Michaela McGillicutty'ego 01:48 0
13 Michael McGillicutty Raw 20 John Cena 15:07 4
14 Chris Masters SmackDown 9 CM Punka 01:58 0
15 David Otunga Raw 19 Johna Cenę 11:56 2
16 Tyler Reks SmackDown 12 CM Punka 00:34 0
17 Vladimir Kozlov Raw 13 CM Punka 00:40 0
18 R-Truth Raw 14 01:02 0
19 The Great Khali Raw 16 Masona Ryana 01:17 1
20 Mason Ryan Raw 18 Johna Cenę 04:32 2
21 Booker T Wolny agent 17 Masona Ryana 01:08 0
22 John Cena Raw 36 The Miza1 34:17 7
23 Hornswoggle SmackDown 24 King Sheamusa 09:39 0
24 Tyson Kidd Raw 22 Johna Cenę 00:53 0
25 Heath Slater SmackDown 23 Johna Cenę 00:57 0
26 Kofi Kingston SmackDown 31 Randy'ego Ortona 26:04 1
27 Jack Swagger SmackDown 25 Rey Mysterio 04:41 0
28 King Sheamus Raw 32 Randy'ego Ortona 19:49 1
29 Rey Mysterio SmackDown 35 Wade'a Barretta 20:34 2
30 Wade Barrett SmackDown 37 Randy'ego Ortona 21:23 2
31 Dolph Ziggler SmackDown 27 Big Showa 07:12 0
32 Diesel Wolny agent 26 Wade'a Barretta 02:45 0
33 Drew McIntyre SmackDown 29 Big Showa 04:46 0
34 Alex Riley Raw 28 Johna Cenę i Kofiego Kingstona 02:50 0
35 Big Show SmackDown 30 Ezekiela Jacksona 01:30 2
36 Ezekiel Jackson SmackDown 33 Kane'a 07:14 1
37 Santino Marella Raw 39 Alberto Del Rio 12:54 0
38 Alberto Del Rio SmackDown — Zwycięzca 09:33 2
39 Randy Orton Raw 38 Alberto Del Rio 08:18 3
40 Kane SmackDown 34 Rey'a Mysterio 01:36 1
  • 1 – The Miz nie był uczestnikiem Royal Rumble matchu.

Przypisy

  1. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  2. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].