Romuald Wermiński

porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1890 Błoszczyńce, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1919 okolice Lidy, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1914–1919
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Carskie Siły Powietrzne Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	4 eskadra wywiadowcza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Romuald Wermiński (ur. 15 sierpnia^?/27 sierpnia 1890 w Błoszczyńcach, zm. 12 czerwca 1919 w Lidzie) – porucznik pilot Wojska Polskiego.

Urodził się w rodzinnym majątku Błoszczyńce, w ówczesnej guberni kijowskiej (obecnie Ukraina). Był synem Stanisława i Stanisławy z Piotrowskich. Ukończył gimnazjum, a następnie Politechnikę w Kijowie^[1].

Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Przydzielony do lotnictwa, ukończył kurs pilotażu w Sewastopolu na Krymie^[1]. Po ukończeniu kursu skierowany został na front do walki z Niemcami i Austriakami. Wziął czynny udział w walkach do momentu wybuchu rewolucji. W 1917 rozpoczął współpracę z Polską Organizacją Wojskową^[1].

W 1918 przedostał się na teren Kongresówki, a po utworzeniu pierwszych eskadr lotniczych wstąpił do lotnictwa. Przydzielony do 4 eskadry wywiadowczej. Wziął udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim m.in. w bombardowaniach Mołodeczna, Wilejki, Mińska.

12 czerwca 1919 wystartował z podporucznikiem obserwatorem Włodzimierzem Rice i ładunkiem bomb na samolocie Hannover Roland CL.II do kolejnego lotu bojowego. Na wysokości 50 m samolot wpadł w korkociąg i spadł na ziemię. Obaj lotnicy zginęli^[1].

• Krzyż Walecznych – pośmiertnie 1921^[2]
• Polowa Odznaka Pilota – pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”^[3]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.