Urodził się w rodzinie lekarza Edwarda (1814-1882) oraz Anny z Kasprowiczów. W 1871 zdał z wyróżnieniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[1]. Ukończył studia na wydziale inżynierii Politechniki w Wiedniu (1876). Pracował w budownictwie wodnym w Przemyślu, Krakowie i w ministerstwie w Wiedniu. Opracował pierwszy systematyczny projekt regulacjiWisły (1886-89). Wykładał budownictwo wodne w Krakowskiej Szkole Przemysłowej (1891-95). Zaprojektował i przeprowadził budowę sieci wodociągowej dla Krakowa (1898-1900). Pod jego kierunkiem opracowano projekty regulacji karpackich dopływów Wisły i Dniestru. W 1905 stanął na czele departamentu wodnego Namiestnictwa, a następnie całej służby technicznej w Galicji (m.in. w 1911[2]). Był wiceprezesem (1902–1909), a następnie prezesem wydziału głównego (1910-12) Towarzystwa Politechnicznego i został jego członkiem honorowym[3]. Według stanu z 1914 był prezesem sekcji balneotechnicznej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie[4]. W 1916 objął kierownictwo sekcji technicznej Biura Odbudowy Kraju. Po odzyskaniu niepodległości objął stanowisko szefa sekcji regulacji rzek w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W 1919 został prezesem Generalnej Dyrekcji Regulacji Rzek w Ministerstwie Robót Publicznych. W 1924 przeszedł w stan spoczynku i wrócił do Krakowa, gdzie ukończył prace nad generalnym projektem regulacji Wisły.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera HB, rząd wsch.). Na tablicy nagrobnej widnieje data urodzenia 9 lipca 1852.
