Robert Gascoyne-Cecil (5. markiz Salisbury)

Robert Gascoyne-Cecil
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1893 ; Hatfield
Data śmierci	23 lutego 1972
	Przewodniczący Izby Lordów
Okres	od 1942; do 1945
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	lord Moyne
Następca	lord Addison
	Przewodniczący Izby Lordów
Okres	od 1951; do 1957
Poprzednik	lord Addison
Następca	lord Home
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Arthur James Gascoyne-Cecil (ur. 27 sierpnia 1893, zm. 23 lutego 1972) – brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Jamesa Gascoyne-Cecila, 4. markiza Salisbury (syna premiera Wielkiej Brytanii lorda Salisbury’ego), i lady Cicely Gore, córki 5. hrabiego Arran. Popularnie nazywano go „Bobbety”.

Karierę polityczną rozpoczął w 1929 r., kiedy to został wybrany do Izby Gmin z okręgu South Dorset jako reprezentant Partii Konserwatywnej. Używał wtedy tytułu wicehrabiego Cranborne. W 1941 r., na podstawie „writ of acceleration”, przyznano mu jeden z parowskich tytułów ojca (barona Cecil of Essendon) i umożliwiono mu zasiadanie w Izbie Lordów. Po śmierci ojca w 1947 r. został 5. markizem Salisbury.

Był jednym z najbardziej prominentnych polityków konserwatywnych w latach 40. i 50., zajmował szereg stanowisk ministerialnych w rządach Churchilla, Edena i Macmillana. W latach 1935–1938 był podsekretarzem stanu w Foreign Office. W 1940 r. został Paymaster-General, a następnie ministrem ds. dominiów. W 1942 r. został ministrem kolonii. Następnie, jeszcze w tym samym roku, objął stanowiska Lorda Tajnej Pieczęci i przewodniczącego Izby Lordów. W 1943 r. ponownie został ministrem ds. dominiów, pozostając jednocześnie na czele izby wyższej. Utrzymał się na tych stanowiskach do wyborczej porażki konserwatystów w 1945 r.

Po powrocie konserwatystów do władzy w 1951 r. ponownie został przewodniczącym Izby Lordów (był nim do 1957 r.) i Lordem Tajnej Pieczęci (był nim do 1952 r.). W 1952 r. został ministrem ds. Wspólnoty Narodów, a następnie Lordem Przewodniczącym Rady. W marcu 1957 r. zrezygnował ze stanowisk rządowych.

Był gorącym zwolennikiem utrzymania w całości Imperium Brytyjskiego i zachowania dominującej pozycji białej mniejszości w rządach Południowej Afryki i Rodezji. Był również przeciwnikiem reformowania Izby Lordów. W 1961 r. został pierwszym przewodniczącym konserwatywnego Monday Club, który to urząd sprawował do swojej śmierci. W latach 1951–1971 był również Kanclerzem Uniwersytetu w Liverpoolu.

8 grudnia 1915 r. poślubił Elizabeth Vere Cavendish (22 stycznia 1897 – 5 czerwca 1982), córkę Richarda Fredericka Cavendisha i lady Moyry de Vere Beauclerk, córki 10. księcia St Albans. Robert i Elisabeth mieli razem trzech synów. Byli to: