Riaba Skała (1199 m n.p.m.[1][2], według Geoportalu 1192,4[3]) – szczyt w paśmie granicznym Bieszczadów Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej[2].
Nazwa pochodzi od ukraińskiego słowa рябий – pstry[4]. W literaturze najczęściej spotyka się również zniekształconą nazwę – Rabia Skała, widniejącą na XIX w. mapach austriackich. Alternatywną, poprawną formą jest Raba Skała[5].
Na wschód od głównej kulminacji znajduje się niższy (1169 m n.p.m.) wierzchołek (znak graniczny 1/15). Opada z niego na południe przepaść, znad której roztacza się widok na słowacką część Bieszczadów. Z najwyższego punktu odbiega na północ boczny grzbiet Paportnej i Jawornika. Najkrótsza droga na Riabą Skałę wiedzie ze wsi Wetlina (2.55 h)[2].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie tawuły średniej, przewiercienia długolistnego i tocji karpackiej[6].
Piesze szlaki turystyczne
Wetlina Stare Sioło – Jawornik – Paportna – Riaba Skała
- z Wetliny 3.15 h (↓ 2.35 h)
Wetlina Kościół – Jawornik – Riaba Skała
- z Wetliny 2.55 h (↓ 2.20 h)
(fragment szlaku Rzeszów – Grybów) Przełęcz nad Roztokami Górnymi – Okrąglik – Riaba Skała – Krzemieniec – Wielka Rawka – Ustrzyki Górne
- z Przełęczy nad Roztokami 3.55 h (↓ 3.30 h), z Okrąglika 2.40 h (z powrotem 2.30 h)
- z Ustrzyk Górnych 6.20 h (↓ 5.55 h), z Wielkiej Rawki 4 h (z powrotem 4.10 h), z Krzemieńca 3.25 h (z powrotem 3.30 h)
szlak słowacki, przebiegający razem z niebieskim na odcinku do Krzemieńca- szlak słowacki Nová Sedlica – Riaba Skała
Przypisy
- ↑ a b Trasa 9 – Wielka Rawka z Ustrzyk Górnych, [w:] PiotrP. Sieńko PiotrP. i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 74, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ a b c Bieszczady. Mapa turystyczna. Skala 1:50 000. Wydawnictwo Kartograficzne Compass
- ↑ Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-30] .
- ↑ Bieszczady Wysokie. Mapa dla wytrawnego turysty. Skala 1:40 000. Wydawnictwo Ruthenus
- ↑ WojciechW. Krukar WojciechW., Nazwy terenowe, [w:] JacekJ. Wolski (red.), Bojkowszczyzna Zachodnia – wczoraj, dziś i jutro, t. 2, Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego, Polska Akademia Nauk, 2016, s. 328 .
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6. Brak numerów stron w książce
