Niewielkie powulkaniczne wzniesienie w kształcie małego stożka o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym wierzchołkiem, wznosi się na wschodniej krawędzi Pogórza Złotoryjskiego przy wschodniej granicy Parku Krajobrazowego „Chełmy”. Jest to wzniesienie o zróżnicowanej budowie geologicznej, zbudowane z bazaltumioceńskiego stanowiącego część rdzenia dawnego wulkanu tarczowego o zasadowej lawie. Bazalt budujący wzniesienie jest spękany tworzy regularne słupy. Na zboczach występują skalne rumowiska zbudowane z dużych ostrokrawędzistych kamieni pochodzenia wulkanicznego. Niższe partie zbocza przykrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują również osady glacjalne, fluwioglacjalne. Wzniesienie porośnięte jest lasemliściastym z niewielką domieszką drzew iglastych. Na zboczu góry w wyrobisku nieczynnego kamieniołom, pionowa ściana z wyraźnie od siebie oddzielonymi słupami bazaltowymi. W centralnej części dawnego komina wulkanicznego na wschodnim zboczu wzgórza znajduje się ponad 40-metrowej wysokości ściana o pionowym ciosie, zbudowana z wyraźnie od siebie oddzielonych słupów bazaltowych, przypominających wyglądem piszczałki organów. Są to „Małe Organy Myśliborskie”.
Na wzniesieniu w średniowieczu mieściła się warownia datowana na XIII wiek. Stanowiła ona formę przejściową między zamkiem a grodem obronnym. Składała się z trzech części, zamku głównego, znajdującego się na szczycie wzniesienia oraz dwóch podzamczy. Pozostałości po zamku zostały zniszczone w trakcie eksploatacji surowca skalnego. Do obecnych czasów zachowały się znikome fragmenty murów, wałów i fosy. W okolicy wzniesienia odkryto ślady grodzisk wczesnośredniowiecznych.
