Nazwa wsi może pochodzić od rachowania (liczenia)[10], ale też od ludowej nazwy sosny (chójki)[11][12]. Legenda wyprowadza nazwę od kupca, który rachował ziarna pszenicy[13]. W księdze bartnej z Puszczy Mazuch i Płodownickiej, czyli z zachodu Puszczy Zielonej (1710–1760)[14], w 1717 notowani są bartnicy o nazwisku Rachujka, ale też np. bartnikWojciech Berk z Rachuyky[15][16].
14 grudnia 1762 Angela Humięcka scedowała na Kazimierza Krasińskiego i jego żonę Eustachię z Potockich starostwo przasnyskie, wójtostwo przasnyskie i dzierżawę w Dobrzankowie. Starostwo obejmowało m.in. wieś Rachowujka. Wcześniej, przed śmiercią męża Humięckiej, Stanisława Antoniego Krasińskiego, starostwo od 1663 należało do Jana Błażeja Krasińskiego[21]. W 1781 we wsi istniały 4 domy, w 1799/1800 – 17[22]. W lustracji z 1789 zapisano, że we wsi Rachujka mieszkało 10 gospodarzy osiadłych na półwłóczkach i ćwierciach. Wieś została założona na piaszczystych i błotnistych gruntach. Mieszkańcy odrabiali pańszczyznę w folwarkach w starostwie przasnyskim (w czasie żniw 33 dni pieszych, 12 dni do kosy i 24 do cepów i dawali 4 podwody rocznie – była to równowartość 58 złp. i 15 groszy rocznie). Płacili czynsz w wysokości 76 złp. i 50 złp. zagonowego. Ze wsi Olszewka, Parciaki, Żelazna, Poścień, Pruskołęka i Rachujka płacono łącznie arendękarczemną[21].
W 1815 w 14 domach mieszkało 118 osób[24]. W 1827 we wsi było 25 domów, w których mieszkało 137 osób[26]. W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydanym w 1888 czytamy, że wieś liczyła 30 domów, w których mieszkało 187 osób, 474 mr. ziemi użyt. i 430 mr. nieużytków (bagna i piaski). Wieś należała do parafii Zaręby[27]. W 1881 we wsi Rachujka mieszkało 187 osób, a w 1889 262 osób. Ukazemuwłaszczeniowym w 1864 objęto 25 gospodarstw. Zajmowała 329 mórg[25]. Wieś obejmowała błotniste i bagniste grunty[28].
Krzyż we wsi w formie popularnej na przełomie XIX i XX wieku
Od 1919 wieś należała do powiatu przasnyskiego w województwie warszawskim. W 1933 w obrębie gmin wprowadzono podział na gromady[23]. Wieś tworzyła gromadę Rachujka[33]. Według spisu powszechnego z 1921 we wsi istniało 47 domów, w których mieszkało 247 osób, wszyscy rzymscy katolicy i polskiej narodowości. Na stacji kolejowej Rachujka znajdował się 1 budynek, w których mieszkało 9 osób, również rzymscy katolicy i Polacy[34]. Wieś nazywano już wówczas Raszujką, bo dotychczasowa nazwa wydawała się nieprzyzwoita[35], niemniej oficjalna zmiana nazwy nastąpiła dopiero w 1983[36].
W roku szkolnym 1930/1931 we wsi istniała jednoklasowa szkoła powszechna[38].
Z dniem 1 listopada 1939 do III Rzeszy wcielono północną część województwa warszawskiego, w tym Raszujkę. Wieś była częścią Rejencji Ciechanowskiej, która weszła w skład prowincji Prusy Wschodnie. Z dniem 22 sierpnia 1944 przywrócono przedwojenną administrację. Wieś leżała w powiecie przasnyskim i województwie warszawskim[23]. W 1954 zlikwidowano gminy, w tym gminę Zaręby, i zastąpiono je gromadami[39]. Wieś należała do gromady Rachujka i była jej siedzibą[40]. W 1959 gromadę Rachujka zniesiono, wieś włączono do gromady Chorzele[41]. W 1973 przywrócono istnienie gmin. Wieś włączono do gminy Chorzele. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego. Od 1999 Raszujka jest częścią gminy Chorzele w powiecie przasnyskim i województwie mazowieckim[23].
W 2002 we wsi istniały 94 gospodarstwa domowe. Mieszkało tu 319 osób[42]. Według spisu powszechnego z 2021 we wsi mieszkało 230 osób (46,5% kobiety, 53,5% mężczyźni). Wieś się wyludnia. Między 1998, kiedy mieszkało tu 315 osób, a 2021 liczba mieszkańców zmalała o 27%. Mieszkańcy zajmują się rolnictwem, handlem hurtowym i detalicznym, naprawą pojazdów i budownictwem[42].
Remiza OSPKapliczka z 1948
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Chorzelach[43]. W centrum wsi w 1948 wystawiono kapliczkę[13]. W 1989 notowano 4 drewniane zabytkowe domy z początku XX wieku[11]. Używane są nazwy miejscowe określające części wsi: Bilne (łąki), Działy (pastwiska), Mazurki (pole, pastwisko), Naddawy (pole, łąki), Uwrotne (łąki) oraz Wółki (pole)[44].
↑Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1 VII 1952 r., Polska Rzeczpospolita Ludowa, Główny Urząd Statystyczny, Warszawa, 1952
↑Podział administracyjny PRL (1956), Urząd Rady Ministrów, Biuro do Spraw Prezydiów Rad Narodowych
↑Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ abcZbigniewZ.PolakowskiZbigniewZ., Przasnysz i okolice. Przewodnik po wszystkich miejscowościach w sołectwach i gminach zestawionych w układzie alfabetycznym, Przasnysz 1997, s. 161.
↑ abMichałM.WiśnickiMichałM. (red.), Tradycja wpisana w krzyż. Krzyże, figurki i kapliczki przydrożne gminy Chorzele. Lokalne zwyczaje i obrzędy, Chorzele 2011, s. 16–18.
↑ abAdamA.PszczółkowskiAdamA., Lustracja starostwa przasnyskiego w 1789 roku, [w:] WojciechW.Łukaszewski (red.), Źródła historyczne do dziejów Kurpiowszczyzny 1789–1956. Wybór materiałów źródłowych, Truskaw: Ochotnicza Straż Pożarna w Żelaznej Rządowej, 2020, s. 8, 18, ISBN 978-83-955342-0-1, OCLC1236076599 [dostęp 2022-07-27].
↑ZbigniewZ.CzaplickiZbigniewZ., Rządzili się po chłopsku, „Tygodnik Ostrołęcki” (45), 1999. Brak numerów stron w czasopiśmie
↑Marian RedakcjaM.R.FalskiMarian RedakcjaM.R., Ministerstwo Wyznań Religijnych i OświeceniaM.W.R.O.PublicznegoMinisterstwo Wyznań Religijnych i OświeceniaM.W.R.O., Szkoły Rzeczypospolitej Polskiej w roku szkolnym 1930/31, nakł. Państwowego Wydawnictwa Książek Szkolnych, 1933, s. 68 [dostęp 2024-08-20].
↑Uchwała Nr IV-10/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 18 września 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 1959 r., Nr. 12, Poz. 439)
