Rangaku

Rangaku (jap. 蘭学; dosł. „holenderska nauka”, w czasie późniejszym rozumiana jako „zachodnia nauka”, studia wiedzy zachodniej poprzez język holenderski w okresie Edo (1603–1868)[1] – ogół wiedzy przejmowany przez Japonię poprzez kontakty z holenderską faktorią na sztucznej wyspie Dejima w zatoce Nagasaki, co pozwoliło Japonii poznać i przyswoić zachodnią technikę, medycynę, astronomię, matematykę, botanikę, fizykę, chemię, geografię, wojskowość, a także różnego rodzaju dobra materialne, towary i uzbrojenie w okresie zamknięcia kraju dla cudzoziemców w latach 1641–1853 z powodu polityki izolacji (sakoku) wprowadzonej przez siogunat Tokugawa[2][3].

Galeria

  • Zachodnia księga o medycynie opublikowana w 1808 r.[a]
    Zachodnia księga o medycynie opublikowana w 1808 r.[a]
  • Pierwszy japoński traktat dot. zachodniej anatomii z 1774 r.
    Pierwszy japoński traktat dot. zachodniej anatomii z 1774 r.
  • Erekiteru[b], generator elektryczności statycznej, 1776 r.
    Erekiteru[b], generator elektryczności statycznej, 1776 r.
  • Opis Holendrów („rudowłosych”), 1708 r.
    Opis Holendrów („rudowłosych”), 1708 r.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Portret przedstawia holenderskiego anatoma Stevena Blankaarta (1650–1704), a rysunek poniżej, jak wykonuje sekcję zwłok.
  2. ↑ Replika pierwszego w Japonii „elekitera”, jap. erekiteru (od niderl. elektriciteit, elektryczność) → rodzaj generatora elektryczności statycznej, używanego do eksperymentów elektrycznych w XVIII wieku.

Przypisy

  1. ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 1356. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co. Ltd, 2018, s. 1578. ISBN 978-4-385-13107-8.
  3. ↑ John Whitney Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Warszawa: PIW, 1979, s. 185-187. ISBN 83-06-00205-9.