Rajmund Baczyński

Rajmund Baczyński
Ilustracja
Gen. Rajmund Baczyński przemawia do legionistów. Kraków, 4 września 1914 r.
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1857
Kraków

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1929
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1874–1912, 1914–1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

11 Pułk Ułanów
90 Pułk Piechoty
XXIV Brygada Piechoty
Legion Zachodni
Legiony Polskie

Stanowiska

dowódca pułku piechoty
dowódca brygady piechoty
komendant Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Rajmund Baczyński[1] (ur. 10 czerwca 1857 w Krakowie, zm. 7 listopada 1929 w Poznaniu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

19 grudnia 1874 roku, po ukończeniu sześciu klas gimnazjum we Lwowie, zaciągnął się na ochotnika do 11 pułku ułanów. W latach 1875–1877 uczył się w Korpusie Kadetów we Lwowie, a następnie został oficerem zawodowym oficerem. W latach 1907–1911, w stopniu pułkownika, był dowódcą 90 pułku piechoty w Jarosławiu, a później XXIV Brygady Piechoty (12 DP) w Tarnowie.

24 listopada 1911 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1911 roku. W październiku 1912 roku został przeniesiony w stan spoczynku[2].

Po wybuchu I wojny światowej został ponownie powołany do służby. Był dowódcą Legionu Zachodniego oraz przez krótki czas (od 20 sierpnia do 1 października 1914) – tworzonych Legionów Polskich. Sprawował także funkcję generalnego inspektora oddziałów ozdrowieńców, obozów jenieckich, obozów internowania oraz oddziałów zapasowych w rejonie działania korpusu Graz. 23 września 1915 roku został mianowany tytularnym marszałkiem polnym porucznikiem[3]. Z dniem 1 grudnia 1916 roku został przeniesiony w stan spoczynku[3].

Dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 12 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego „z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała dywizji i zaliczony do I rezerwy”[4]. Do służby czynnej nie został powołany. Zamieszkał w Poznaniu. Zmarł tam 7 listopada 1929 roku.

W dniu wczorajszym zawezwano Lekarskie Pogotowie Ratunkowe (tel. 66-66) do gmachu Sądu Okręgowego, gdzie w oddziale hipotecznym, w czasie przeglądania akt, uległ nagłemu atakowi serca, em. gen. W.P. Baczyński, zamieszkały przy ul. Wyspiańskiego. Pomoc okazała się jednak bezskuteczna. Lekarz skonstatował śmierć wskutek udaru sercowego[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8 w ewidencji c. i k. Armii figurował jako Raimund Ritter Baczynski von Leszkowicz.
  2. ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8 wg autora z dniem 1 stycznia 1913 roku.
  3. ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8.
  4. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 417.
  5. ↑ Dziennik Poznański, nr 259, 9 listopada 1929, s. 4
  6. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 13 z 26 marca 1911. 

Bibliografia