Rajd karmatów na pielgrzymów z Mekki (924)
| Kampania karmatów
|
Kalifat Abbasydów i ziemie karmatów
|
| Czas
|
924
|
| Terytorium
|
Arabia
|
| Przyczyna
|
kampania karmatów przeciw sunnitom
|
| Wynik
|
Zwycięstwo karmatów
|
| Strony konfliktu
|
|
|
| Dowódcy
|
|
|
| brak współrzędnych
|
Rajd karmatów na pielgrzymów z Mekki (924) – napad sił karmackiego wodza Abu Tahira, na karawanę pielgrzymów powracających z Mekki. Starcie zakończyło się zwycięstwem ismailitów, oraz rozpoczęło ich dalszą kampanię przeciw kalifatowi[1].
Bitwa i jej przyczyny
Na początku X wieku n.e. tereny Bahrajnu i Kataru znalazły się pod władaniem szyickiej sekty karmatów. Odrzucała władzę sunnickich kalifów z Bagdadu, sprzeciwiając się zbrojnie próbom narzucenia sobie zwierzchności[2].
W 923 roku nowym przywódcą sekty został Abu Tahir Sulajman al-Dżannabi, który w sierpniu tego roku spustoszył Al-Basrę. Niedługo później, zaatakował powracających z hadżdżu sunnickich pielgrzymów, niszcząc ich karawany jedna po drugiej. Pielgrzymi zostali albo zmasakrowani, albo wzięci do niewoli, tak jak stało się z Abu al-Hajdżą Abd Allahem Ibn Hamdanem, hamdanidzkim emirem[3].
Skutki
Najbardziej wartościowi jeńcy zostali zwolnieni przez karmatów i wysłani do Bagdadu z żądaniami przekazania spornych terytoriów karmatom. Kalifat odmówił. W 925 roku radykałowie przeprowadzili kolejny atak na karawanę, a potem podbili Al-Kufę[3].
Przypisy
