Rada Państwa (ros.Государственный Совет) – najwyższy organ ustawodawczy w Imperium Rosyjskim[1][2][3] oraz najwyższy organ doradczy carów rosyjskich w latach 1810–1906. W latach 1906–1917 Rada Państwa stanowiła izbę wyższą parlamentu Imperium Rosyjskiego[1].
Geneza
Początkowe rady te były mało liczne i skupiały się na zagadnieniach spraw zagranicznych.
Piotr III założył Radę Imperatorską ("Императорский Совет"), oficjalnie zwaną "Radą Najwyższego Dworu" ("Совет при высочайшем дворе"). Została ona rozwiązana wkrótce po przejęciu władzy przez Katarzynę II.
1810–1917
Rada Państwa została ponownie założona przez Aleksandra I w 1810 w ramach reform Spieranskiego. Planowana pierwotnie jako izba wyższa parlamentu, stała się ciałem doradczym, składającym się z zaufanych osób imperatora. Po założeniu Rada składała się z 35 członków; w 1890 było ich 60. Głównym zadaniem Rady była analiza, ogłaszanie i uchylanie aktów prawnych.
W latach 1906–1917 forma Rady Państwa była określona w Konstytucji z 1906. Jej przewodniczący był wybierany przez Cesarza. Połowa radców była wybierana przez władcę za cywilne i wojskowe osiągnięcia, a druga połowa w wyborach:
Rada Państwa była izbą wyższą parlamentu, podczas gdy Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego była izbą niższą. W przeciwieństwie do współczesnych sobie brytyjskiej Izby Lordów oraz pruskiejIzby Panów, była powoływana bardziej demokratycznie, bowiem połowa członków była wybierana.