Rachunek redukcji kosztów Kaizen – sposób zarządzania kosztami wywodzący się z japońskich przedsiębiorstw.
Ideą doktryny Kaizen jest zmiana na lepsze. System redukcji kosztów w literaturze krajów zachodnich jest objaśniany pod nazwą Kaizen Costing. Został on uznany za jedną z głównych przyczyn sukcesu firm japońskich na rynkach światowych w latach 80. W nawiązaniu do założeń tego systemu w krajach zachodnich są tworzone rozwiązania dotyczące redukcji kosztów. Na przykład w krajach anglosaskich taki system nosi nazwę Continuous Improvement Process (CIP), a w Niemczech Kontinuerlicher Verbesserungsprozess (KVP).
Cele rachunku redukcji kosztów
System redukcji kosztów oznacza systematyczne wyszukiwanie i wdrażanie udoskonaleń w technologii oraz organizacji, a także podnoszenie poziomu wiedzy i kwalifikacji pracowników w celu ciągłego obniżania kosztów wytwarzania produktu. Działania obniżające koszty podejmuje się zarówno na etapie planowania i przygotowania produktu do masowego wytwarzania, jak również w trakcie produkcji. Tak jak kompleksowe zarządzanie kosztami, rachunek redukcji kosztów jest zorientowany na osiąganie zysku w długim okresie i wzrost wartości firmy.
Redukcja kosztów a koszty standardowe
System kosztów Kaizen wykorzystuje wiele informacji z rachunku kosztów standardowych. Na podstawie informacji o bieżącym, rzeczywistym koszcie indywidualnym wytworzenia z roku bazowego dla fazy wytwarzania sporządza się w systemie rachunku kosztów standardowych informację o koszcie standardowym produktu na rok następny (rok 1), która jest przekazywana do zespołów roboczych powoływanych w systemie Kaizen. Informacja ta stanowi podstawę do wyszukiwania udoskonaleń redukujących koszt wytworzenia produktu w ciągu roku, a więc na bieżąco są dokonywane zmiany w ilości i rodzaju zużywanych zasobów organizacji i procesów. Informacje o kwotach obniżających koszt standardowy przez każde z wprowadzonych usprawnień wynikają z kalkulacji, które są prowadzone na bieżąco. Kalkulacje kosztów dla nowych rozwiązań są sporządzane na bieżąco i analizowane przez zespoły robocze, w których uczestniczą również specjaliści rachunkowości zarządczej. Oznacza to jednocześnie, że system rachunku redukcji kosztów jest zorientowany na wielu różnych pracowników (nie tylko kierowników działów i centrów) i prowadzi do większej instytucjonalizacji wiedzy z zakresu rachunku kosztów niż w przypadku stosowania tylko tradycyjnych systemów.
Porównanie systemu redukcji kosztów Kaizen z rachunkiem kosztów standardowych
Porównanie systemu redukcji kosztów Kaizen z rachunkiem kosztów standardowych[1]
System redukcji kosztów Kaizen |
Rachunek kosztów standardowych
|
Jest systemem obniżającym koszty rzeczywiste do poziomu kosztu założonego (cel), który znajduje się poniżej poziomu kosztów standardowych |
Dokonywanie kontroli, czy koszty rzeczywiste są równe kosztom standardowym
|
Kontrola osiągniętego celu – kwoty obniżki kosztów rzeczywistych |
Zakłada, że aktualne warunki działania będą niezmienne (ceteris paribus)
|
Permanentne wprowadzanie zmian w aktualnych warunkach wytwarzania, aby obniżyć poziom kosztów |
|
Ustalanie co miesiąc nowych kwot kosztów do zredukowania (cel). Redukowanie kosztów o comiesięczne kwoty likwiduje lukę między zyskiem planowanym (cel firmy) a zyskiem oszacowanym dla aktualnych warunków |
Ustalanie kosztu standardowego raz lub dwa razy w roku
|
Realizowanie w ciągu roku sprawozdawczego działań usprawniających, aby osiągnąć redukcję kosztów (cel) w wysokości wyznaczonej kwoty obniżki |
Przeprowadzanie analizy odchyleń kosztu rzeczywistego od kosztu standardowego
|
Ustalanie odchyleń między kosztem założonym w strategii a kosztem rzeczywistym |
Podejmowanie działań korygujących, jeżeli koszt standardowy nie został osiągnięty
|
Zobacz też
Przypisy
- ↑ I. Sobańska, Rachunek kosztów i rachunkowość zarządcza, C.H. Beck, Warszawa 2006.
Bibliografia
- I. Sobańska, Rachunek kosztów i rachunkowość zarządcza, C.H. Beck, Warszawa 2006.
- W. Gabrusewicz, A. Kamela-Sowińska, H. Poetschke, Rachunkowość zarządcza, PWE, Warszawa 2000.
- G. K. Świderska (red.), Rachunkowość zarządcza, Difin, Warszawa 2002.