|
| Państwo
|
 Francja
|
| Data i miejsce urodzenia
|
26 października 1996
Bondy
|
| Wzrost
|
191 cm
|
| Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2012
|
| Zakończenie kariery
|
aktywny
|
| Trener
|
Nicolas Devilder
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
61 (16 stycznia 2023)
|
| Australian Open
|
2R (2016, 2024)
|
| Roland Garros
|
2R (2016)
|
| Wimbledon
|
3R (2023)
|
| US Open
|
1R (2021–2023)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
129 (3 października 2022)
|
| Australian Open
|
2R (2024)
|
| Roland Garros
|
3R (2019)
|
| Wimbledon
|
1R (2016, 2022, 2023)
|
| US Open
|
3R (2022)
|
|
|
Quentin Halys (ur. 26 października 1996 w Bondy) – francuski tenisista, triumfator French Open 2014 w grze podwójnej chłopców.
Kariera tenisowa
Jako junior osiągnął cztery finały turniejów wielkoszlemowych i wraz z Benjaminem Bonzim zdobył tytuł mistrza French Open 2014 w grze podwójnej chłopców.
Status zawodowego tenisisty Halys uzyskał w 2012 roku. W maju 2013 roku, dzięki otrzymaniu dzikiej karty, wystąpił w kwalifikacjach seniorskiego French Open, dochodząc w nich do drugiej rundy. W maju 2015 roku, po pomyślnym występie w kwalifikacjach imprezy w Nicei, zadebiutował w turnieju głównym imprezy rangi ATP World Tour. Tydzień później zadebiutował w drabince głównej gry pojedynczej mężczyzn podczas French Open 2015, przegrywając w pierwszej rundzie z Rafaelem Nadalem 3:6, 3:6, 4:6. W styczniu 2016 roku osiągnął drugą rundę Australian Open, w której uległ Novakowi Đokoviciowi 1:6, 2:6, 6:7(3).
Halys wygrał również siedem singlowych oraz siedem deblowych imprezy w cyklu ATP Challenger Tour.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 61. miejscu (16 stycznia 2023), natomiast w zestawieniu deblistów na 129. pozycji (3 października 2022).
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (0–1)
| Końcowy wynik
|
Rok
|
Turniej
|
Nawierzchnia
|
Przeciwnik
|
Wynik finału
|
| Finalista
|
2014
|
US Open
|
Twarda
|
 Omar Jasika
|
6:2, 5:7, 1:6
|
Gra podwójna (1–2)
Bibliografia
.jpg)
