Père-Lachaise (fr.Cimetière du Père-Lachaise) – największy i najsławniejszy cmentarz paryski, założony w 1804 roku w ogrodach przylegających do willi Mont-Louis, podarowanej przez Ludwika XIV swojemu spowiednikowi, Père Lachaise (ojcu Lachaise), francuskiemu jezuicie, François de Lachaise.
Większość polskich grobów na Cmentarzu Pere-Lachaise już nie istnieje.
Na Cmentarzu Père-Lachaise spoczywają także ci, którzy zmarli przed otwarciem cmentarza: Jean de La Fontaine i Molier, ich prochy kazał tu przenieść Napoleon Bonaparte w celu swego rodzaju "promocji" cmentarza. Do najstarszych zidentyfikowanych grobów należą: Piotra Abelarda i jego ukochanej Heloizy (XII wiek) przeniesione w 1817 roku. Ściana Komunardów (północno-wschodnia część cmentarza) upamiętnia 147 rozstrzelanych uczestników Komuny Paryskiej.
Na cmentarzu leży obecnie ok. miliona osób, a na jego powierzchni znajduje się około 100 tysięcy grobów, w tym prochy wielu Polaków.
Uwagi
↑W 1875 r. szczątki Belliniego przeniesiono do grobowca w katedrze św. Agaty w rodzinnej Katanii, pozostawiając na Cmentarzu Père-Lachaise mauzoleum.
↑Po kradzieży prochów Callas i ich odzyskaniu, wiosną 1979 roku zostały one – zgodnie z jej życzeniem – rozsypane nad Morzem Egejskim.
Przypisy
↑Marian Kałuski. Francja" Polacy w Paryżu. „pro POLONICUM – Polnijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie”. 5, s. 44, luty 2007. ISSN1661-7061.