Przemysław Majewski

Przemysław Majewski
Ilustracja
Pseudonim

The Machine

Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1979
Radom

Obywatelstwo

Polska

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

średnia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

24

Zwycięstwa

21

Przez nokauty

13

Porażki

3 (2 KO)

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 25.01.2014.

Przemysław Majewski (ur. 23 grudnia 1979 w Radomiu) – polski bokser wagi średniej.

Kariera amatorska

Przemysław Majewski treningi bokserskie rozpoczął w 1999 roku. Cztery lata późnej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 2004-2005 wygrywał turniej Golden Gloves w stanie Pensylwania.

Kariera zawodowa

20 września 2006 roku Majewski zadebiutował na zawodowym ringu. W 2 rundzie pokonał przez techniczny nokaut Amerykanina Terry'ego Peackocka.

9 maja 2008 roku, w swoim ósmym pojedynku pokonał, po 4 rundach, jednogłośnie na punkty reprezentanta Dominikany Ariela Espinala, pomimo że w 2 rundzie zaliczył nokdaun[1].

24 kwietnia 2009 roku, wygrał przez TKO w 7 rundzie z Amerykaninem Jimmym Lubashem. Był to dziesiąty, wygrany pojedynek Majewskiego z rzędu.

6 lutego 2010 na gali w Newark, gdzie pojedynkiem wieczoru było starcie Adamka z Estradą[2], pokonał w 6-rundowej walce, jednogłośnie na punkty, Amerykanina Anthony'ego Pietrantonio[3].

W sierpniu 2010 roku podpisał kontrakt z grupą promotorską Global Boxing Promotion[4].

16 października 2010 Majewski stoczył swój pierwszy pojedynek jako bokser Global Boxing Promotion. W 7 rundzie, przez techniczny nokaut pokonał Meksykanina Josepha Gomeza[5].

9 grudnia 2010 wystąpił w Prudential Center przed walką wieczoru pomiędzy Tomaszem Adamkiem, a Vinnym Maddalone'em. W 8 rundzie, przez techniczny nokaut pokonał Eddiego Caminero. Była to piętnasta walka i zarazem piętnaste zwycięstwo w zawodowej karierze Przemysława Majewskiego[6].

11 czerwca 2011 Przemysław Majewski pokonał jednogłośnie na punkty Marcusa Upshawa, po 10-rundowej walce. Stawką pojedynku był pas WBO NABO w kategorii średniej[7].

5 listopada 2011 Majewski stoczył pojedynek w obronie pasa WBO NABO oraz o wakujący pas NABF z Jose Miguelem Torresem. Polak w 6 rundzie przegrał przez nokaut, ponosząc swoją pierwszą porażkę w zawodowej karierze[8][9].

7 lipca 2012 Przemysław Majewski pokonał Chrisa Fitzprika, po tym gdy Amerykanin nie został dopuszczony do walki po 5 rundzie, ze względu na kontuzję łuku brwiowego. Stawką pojedynku był pas NABF[10][11].

25 stycznia 2014 Majewski przegrał z Curtisem Stevensem w Atlantic City przez techniczny nokaut już w pierwszej rundzie. Walka trwała zaledwie 46 sekund, bokser lądował na deskach trzy razy.

Przypisy

  1. ↑ Majewski vs. Espinal
  2. ↑ Gala z Newark 06.02.10. [dostęp 2010-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-28)].
  3. ↑ Pewne zwycięstwo Majewskiego
  4. ↑ Przemek Majewski w Global Boxing. bokser.org, 26.08.2010. [dostęp 2010-10-17]. (pol.).
  5. ↑ Przemek Majewski nokautuje. bokser.org, 17.10.2010. [dostęp 2010-10-17]. (pol.).
  6. ↑ Majewski stopuje Caminero. bokser.org, 10.09.2010. [dostęp 2010-12-10]. (pol.).
  7. ↑ Wygrana Majewskiego. bokser.org, 12.06.2011. [dostęp 2011-06-18]. (pol.).
  8. ↑ Majewski vs. Torres. boxrec.com, 05.11.2011. [dostęp 2010-06-11]. (ang.).
  9. ↑ Majewski znokautowany. bokser.org, 06.11.2011. [dostęp 2010-06-11]. (pol.).
  10. ↑ Majewski z pasem NABF. bokser.org. [dostęp 2012-07-13]. (pol.).
  11. ↑ Majewski vs. Fitzprick. boxrec.com. [dostęp 2012-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Profil Przemysława Majewskiego na boxrec.com