Nazwy obiektów w Pośrednim Wierszyku po raz pierwszy opublikował Andrzej Skłodowski w numerze 1 czasopisma Taternik. Nie podał nazwy Przełączki ku Palcu[1], występuje ona jednak w Czterojęzycznym słowniku nazw geograficznych Tatr[2].
Obydwie przełączki przy Palcu są w widoku od północy najwybitniejszym z wszystkich wcięć w Pośrednim Wierszyku. W kierunku Doliny Piarżystej opadają z nich rynny, wkrótce pod granią łączące się w duży Żleb ku Palcu. Uchodzi on do sporej zatoki wcinającej się w północną ścianę Pośredniego Wierszyka. Do tej samej zatoki uchodzi żleb z prawej strony ściany Małego Koprowego Wierchu. Zsypujący się nimi materiał skalny tworzy wielki stożek piargowy znajdujący się bezpośrednio nad skalnym progiem Doliny Piarżystej. Na południowy zachód, do dna Doliny Hlińskiej, z Przełączki pod Palcem również opada żleb. Ma wylot na wysokości około 1900 m, nieco powyżej najwyżej położonej kępy kosodrzewiny. Najniższa jego część jest głęboko wcięta, lita i wygładzona. Około 80 m powyżej wylotu koryto żlebu zablokowane jest olbrzymim głazem. Można przejść przez okno skalne pod tym głazem, ale prawie zawsze wiąże się to z prysznicem wodnym. Zimą dolne progi są zawalone śniegiem i wówczas wyjście tym żlebem na grań Pośredniego Wierszyka jest łatwiejsze[1].
Pośredni Wierszyk jest wyłączony z ruchu turystycznego, mogą na nim natomiast uprawiać wspinaczkę taternicy. Na Przełączkę pod Palcem są dwie drogi wspinaczkowe:
Granią od Koprowego Wierchu do Niżniej Przybylińskiej Przełęczy; 0+ w skali tatrzańskiej (z ominięciem Palca), czas przejścia 2 godz.
Z Doliny Hlińskiej, południowo-zachodnim żlebem; I, miejsce II , 1 godz.
Północnym żlebem; I, zimą umiarkowanie stromy śnieg, 1 godz., latem trudności nieznane[1].
.jpg)