Prozaizm – element językowy pochodzący spoza stylu artystycznego[1] (właściwy np. dla stylu obiegowego lub naukowego[2]), w ujęciu funkcjonalnym: środek tego rodzaju zastosowany w wypowiedzi poetyckiej[2]. Pojawienie się prozaizmu może wynikać z niedostatecznego warsztatu pisarskiego, częściej jednak jest zamierzonym zabiegiem i ma na celu nadanie wypowiedzi specyficznego nacechowania stylistycznego, np. w wierszu K.I. Gałczyńskiego:
Chciałem tam wejść, na Heraklita,
nie jestem chuchrak ni słabeusz,
ale policjant wciąż się pyta
– Przepraszam, czy pan jest Orfeusz?
Konstanty Ildefons Gałczyński, Ulica Sarg
Przeciwieństwem prozaizmów są poetyzmy[3].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia