Proszę o głos

Proszę o głos
Прошу слова / Proszu słowa
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1975

Data premiery

29 listopada 1976

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski
francuski

Czas trwania

75 min (cz. I)
62 min (cz. II)

Reżyseria

Gleb Panfiłow

Scenariusz

Gleb Panfiłow

Główne role

Inna Czurikowa
Nikołaj Gubienko
Witalij Żabowski
Katja Wołkowa

Muzyka

Wadim Bergman

Zdjęcia

Aleksandr Antipenko

Scenografia

Marksen Gauchman-Swierdłow

Kostiumy

Natalia Wasiljewa

Montaż

Musia Amosowa

Produkcja

Zespół Filmowy nr 2

Wytwórnia

Lenfilm

Dystrybucja

Lenfilm

Proszę o głos (ros. Прошу слова / Proszu słowa) – radziecki dramat filmowy z 1975 roku w reżyserii Gleba Panfiłowa.

Fabuła

Nastoletni Jura Uwarow ulega śmiertelnemu wypadkowi na skutek nieostrożnego obchodzenia się ze znalezionym pistoletem. Jego matka – mer miasta – w dniu pogrzebu, natychmiast po pochówku syna, powodowana poczuciem obowiązku, ku zdziwieniu współpracowników zjawia się w miejscu pracy. Okoliczność ta staje się dla autorów filmu przyczynkiem do ukazania za pomocą reminiscencji jej nietypowej osobowości jako urzędnika, matki i żony.

Obsada

  • Inna Czurikowa – mer Uwarowa
  • Nikołaj Gubienko – mąż Uwarowej
  • Witalij Żabowski – Jura, syn Uwarowów
  • Katja Wołkowa – Lena, córka Uwarowów
  • Leonid Broniewoj – ustępujący mer
  • Dmitrij Biessonow – Spartak Iwanowicz, z-ca Uwarowej
  • Walentyna Kowel – Tatiana, sekretarka Uwarowej
  • Wadim Miedwiediew – główny architekt miasta
  • Leonid Bolszow – z-ca głównego architekta
  • Nikołaj Siergiejew – stary bolszewik Stiepan
  • Aleksandra Ochitina – żona Stiepana
  • Władimir Kazarinow – stary bolszewik Grisza
  • Konstantin Tiagunow – stary bolszewik Iwan
  • Wasilij Szukszyn – lokalny dramaturg Fiodor
  • Władimir Lachow – Daniłow
  • Nikołaj Pienkow – Wołkow

i inni.

Produkcja

Proszę o głos był kolejnym po Trzeba przejść i przez ogień (1967) i Początku (1970) autorskim (scenariusz i reżyseria) filmem Gleba Panfiłowa, którego wątek odzwierciedlał fascynację twórcy "silnymi osobowościami niezwykłych kobiet"[1][2].

W Polsce premierę obraz miał w styczniu 1977 roku[3]. Chociaż wytykano mu pewne mankamenty (rozwlekłość niektórych scen lub brak w nich dramaturgii), zyskał przychylne recenzje. Uznano go za "poważny i dojrzały realizatorsko i myślowo". Chwalono aktorstwo Czurikowej, Gubienki oraz Szukszyna (dla którego Proszę o głos był jednym z ostatnich filmów tuż przed tragiczną śmiercią kilka miesięcy później), a także "naturalność scen rodzinnych"[4]. Waldemar Chołodowski pisał o nim na łamach Filmu jako o nowym, w porównaniu do poprzednich filmów, i udanym doświadczeniu[2].

W ZSRR obejrzało go 9 mln ludzi[5].

Zdjęcia kręcono w mieście Włodzimierz[6].

Muzyka

Autorem muzyki do filmu był Wadim Bibiergan. W jego ścieżce dźwiękowej można usłyszeć interpretacje Leonida Ustinowa oraz hity Bitelsów: Ob-La-Di, Ob-La-Da, From Me to You, She Loves You.

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Lubelski (red.): Encyklopedia kina. Kraków: Biały Kruk, 2010, s. 738. ISBN 978-83-7553-100-8. (pol.).
  2. ↑ a b Waldemar Chołodowski. Z ekranów świata. Proszę o głos. „Film”. Nr 51-52(151-152), s. 29, 1975-12-21-28. Warszawa: RWS Prasa-Książka-Ruch. 
  3. ↑ W kinach. Proszę o głos. „Film”. Nr 5(1469), s. 23, 1977-01-30. Warszawa: RWS Prasa-Książka-Ruch. 
  4. ↑ Cezary Wiśniewski. Postać w rosyjskim krajobrazie. „Film”. Nr 12(1476), s. 7, 1977-03-20. Warszawa: RWS Prasa-Książka-Ruch. 
  5. ↑ Proszu słowa. [w:] KinoPoisk [on-line]. [dostęp 2023-06-09]. (ros.).
  6. ↑ Siergiej Morkowin: Władimirskij dom s trieszczinoj prosławiłsia na wies' Sowietskij Sojuz. Komsomolskaja Prawda, 2018-03-17. [dostęp 2023-06-10]. (ros.).

Linki zewnętrzne