Prawo geodezyjne i kartograficzne – obowiązująca w Polsce ustawa regulująca zagadnienia dotyczące geodezji i kartografii.
Zakres regulacji
Ustawa reguluje sprawy:
- krajowego systemu informacji o terenie (KSIT)
- organizacji i zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej
- wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych
- ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości)
- zintegrowanego systemu informacji o nieruchomościach (ZSIN)
- gleboznawczej klasyfikacji gruntów
- rozgraniczania nieruchomości
- geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu (GESUT) oraz koordynacji sytuowania tych sieci
- państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
- uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii
- ewidencji miejscowości, ulic i adresów (EMUiA), dawniej numeracji porządkowej nieruchomości w miejscowościach.
Struktura redakcyjna ustawy
- Rozdział 1 Przepisy ogólne
- Rozdział 2 Służba Geodezyjna i Kartograficzna
- Rozdział 3 Prace geodezyjne i kartograficzne
- Rozdział 4 Ewidencja gruntów i budynków
- Rozdział 5 Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
- Rozdział 6 Rozgraniczanie nieruchomości
- Rozdział 7 Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny
- Rozdział 8 Uprawnienia zawodowe oraz odpowiedzialność dyscyplinarna
- Rozdział 8a Ewidencja miejscowości, ulic i adresów
- Rozdział 9 Przepisy karne i kary pieniężne
- Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe
- ZAŁĄCZNIK Wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty
Organ centralny i doradczy
Ustawa określa organem administracji rządowej właściwym w sprawach geodezji i kartografii jest Główny Geodeta Kraju, nad którym nadzór sprawuje minister właściwy do spraw administracji publicznej. Głównego Geodetę Kraju powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. Organem doradczym i opiniodawczym Głównego Geodety Kraju jest Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna. Przy Głównym Geodecie Kraju działa również Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. skład osobowy Rady i Komisji określa Główny Geodeta Kraju, natomiast tryb i zakres działania określa minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia.
Akty zmienione
Ustawa zmieniła przepisy następujących aktów (zmiany bezpośrednie):
Nowelizacje i wyroki Trybunału Konstytucyjnego
Ustawę nowelizowano wielokrotnie. Niektóre jej przepisy były również badane pod względem ich zgodności z Konstytucją. 25 czerwca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpatrzeniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, stwierdził, że ówczesny art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy jest niezgodny z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji. W ocenie wnioskodawcy, ww. przepis prawny był "niezgodny z konstytucyjną regułą wyłączności ustawy w regulacji stosunku daninowego oraz konstytucyjnymi wymogami szczegółowości treściowej upoważnienia do wydania aktu podstawowego"[1].
Pierwotny tekst został opublikowany w Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 163, kolejne teksty jednolite zostały opublikowane w:
Wraz z w wejściem w życie ustawy, moc utraciły (uchylenie bezpośrednie):
- dekret z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości (Dz.U. z 1946 r. nr 53, poz. 298 i Dz.U. z 1946 r. nr 70, poz. 382)
- dekret z dnia 25 kwietnia 1948 r. o prawie dokonywania zdjęć aerofotogrametrycznych (Dz.U. z 1948 r. nr 24, poz. 160)
- dekret z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 1955 r. nr 6, poz. 32)
- dekret z dnia 13 czerwca 1956 r. o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz.U. z 1956 r. nr 25, poz. 115, Dz.U. z 1983 r. nr 44, poz. 200, Dz.U. z 1987 r. nr 33, poz. 180 i Dz.U. z 1988 r. nr 24, poz. 170).
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
