Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Zakres ustawy
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
Zawartość ustawy
Ustawa prawo budowlane składa się z 11 rozdziałów:
- Rozdział 1: Przepisy ogólne
- Rozdział 2: Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
- Rozdział 3: Prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego
- Rozdział 4: Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych
- Rozdział 5: Budowa i oddawanie do użytku obiektów budowlanych
- Rozdział 6: Utrzymanie obiektów budowlanych
- Rozdział 7: Katastrofa budowlana
- Rozdział 8: Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego
- Rozdział 9: Przepisy karne
- Rozdział 10: Odpowiedzialność zawodowa w budownictwie
- Rozdział 11: Przepisy przejściowe i końcowe.
Ustawa była zmieniana wielokrotnie[1].
Poprzednie przepisy
Wcześniejsze przepisy regulujące kwestie zawarte w Prawie budowlanym były w czasach II RP i na początku PRL-u w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli[2], a następnie w ustawach Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 r.[3] i z 24 października 1974 r.[4]
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne