Próg wyborczy, zwany również klauzulą zaporową – minimalny procent poparcia wyborców uprawniający komitet wyborczy do uczestniczenia w rozdziale mandatów.
Występuje on w proporcjonalnych systemach wyborczych.
Sytuacja w Polsce
W Polsce próg wyborczy został wprowadzony w 1993 w wyborach do Sejmu, od 1998 r. także w wyborach samorządowych.
Jednym z najważniejszych celów wprowadzenia progu wyborczego do ordynacji wyborczej było uniemożliwienie uzyskania mandatów przez ugrupowania marginalne, a co za tym idzie zapobieżenie rozdrobnieniu politycznemu w parlamencie. W wyborach w 1991 do Sejmu weszli kandydaci 29 ugrupowań (przy czym 11 spośród nich uzyskało po 1 mandacie).
Obecnie w Polsce w wyborach do Sejmu stosuje się (w skali kraju) próg 5% głosów dla partii i dla komitetów wyborczych wyborców oraz 8% dla koalicji partii. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 próg wynosił 5% głosów (w skali danej rady); dotyczy to wyborów do sejmików województw, rad powiatów i rad miejskich w miastach na prawach powiatów. W wyborach do Sejmu z progu wyborczego zwolnione są komitety wyborcze wyborców mniejszości narodowych i etnicznych (w wyborach do Sejmu w latach 1993–2019 była to Mniejszość Niemiecka). W związku z tym te komitety nie muszą go przekraczać, by móc znaleźć się w Sejmie.
W związku z dokonaniem zmian w prawie wyborczym ordynacje wyborcze zostały zastąpione w 2011 roku Kodeksem wyborczym.
Po raz pierwszy w wyborach do samorządu terytorialnego radni gmin zostali wybrani w jednomandatowych okręgach wyborczych z wyjątkiem miast na prawach powiatu, gdzie radni zostali obsadzeni zgodnie z zasadą proporcjonalności.
Wysokość progów wyborczych w wyborach parlamentarnych w poszczególnych państwach
Państwo
|
Wysokość progu wyborczego
|
Albania
|
2,5%, dla koalicji: 4%[1]
|
Argentyna
|
3%[2]
|
Armenia
|
5%, dla koalicji: 7%[3]
|
Austria
|
4%[4]
|
Belgia
|
5% (nie obowiązuje w Brukseli, Brabancji Flamandzkiej oraz Brabancji Walońskiej – decyzja Sądu Konstytucyjnego)[5]
|
Bośnia i Hercegowina
|
3%[6][7]
|
Bułgaria
|
4%, dla koalicji: 8%[8][9]
|
Chorwacja
|
5%[10]
|
Cypr
|
1,8%[11][12]
|
Czarnogóra
|
3%[13][14]
|
Czechy
|
5%, koalicja dwupartyjna: 10%, koalicja trójpartyjna: 15%, koalicja czteropartyjna i większa: 20%[15][16]
|
Dania
|
2%[17]
|
Estonia
|
5%[18][19]
|
Grecja
|
3%[20][21]
|
Gruzja
|
5%[22]
|
Hiszpania
|
3%[23]
|
Islandia
|
5%[24]
|
Izrael
|
2%[25]
|
Kazachstan
|
7%[26]
|
Kolumbia
|
2%[27]
|
Liechtenstein
|
8%[28]
|
Litwa
|
3%, dla koalicji: 5%[29]
|
Łotwa
|
5%[30][31]
|
Mołdawia
|
5%, dla kandydatów niezależnych: 3%[32]
|
Niemcy
|
5% (nie obowiązuje, jeśli przynajmniej 3 przedstawicieli danej partii dostanie się do Bundestagu poprzez bezpośredni wybór w swoim okręgu)[33]
|
Norwegia
|
4%[34]
|
Polska
|
5%, dla koalicji: 8% (nie obowiązuje, jeżeli dana partia reprezentuje mniejszość narodową)[35][36]
|
Rosja
|
5%, do 2013 roku: 7%[37][38]
|
Rumunia
|
5%, dla koalicji: 8%[39]
|
San Marino
|
3,5%[40][41]
|
Serbia
|
5%[42]
|
Słowacja
|
5%[43]
|
Słowenia
|
4%[44][45]
|
Szwecja
|
4% (nie obowiązuje, jeśli partia zdobędzie w przynajmniej jednym okręgu 12 lub więcej procent głosów)[46][47]
|
Turcja
|
10%[48][49]
|
Ukraina
|
5%[50][51]
|
Węgry
|
5%[52][53]
|
Włochy
|
4%, dla koalicji: 10%[54][55]
|
Przypisy