Powrót birbanta albo: Zabawne przygody pana po świątecznych libacjach – polski film z 1902 roku. Jeden z pierwszych polskich filmów fabularnych. Składał się z jednego statycznego ujęcia, przedstawiającego przyjazd pijanego mężczyzny do domu. Film nie zachował się do dziś, a jego treść znamy współcześnie z relacji Bolesława W. Lewickiego, który widział film w roku 1938[1].
Fabuła
Jasny dzień, dozorca zamiata ulicę przy kamienicy. Z prawej strony podjeżdża dorożka i staje przed bramą budynku. Na siedzeniu pasażera siedzi młody człowiek w cylindrze i fraku. Jest wyraźnie pijany i nie jest w stanie samodzielnie się podnieść. Dorożkarz i dozorca z trudem prowadzą tytułowego birbanta (pijanego) do bramy[1][2].
Władysław Neubelt (nazwisko aktora grającego dorożkarza jest niepewne) – dorożkarz[3]
Rekonstrukcja
Zdjęcie z planu filmowego rekonstrukcji filmu
W 2018 roku film został odtworzony przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Do pracy przy realizacji zostało zaproszone łódzkie studio Opus Film, producent takich filmów jak Ida i Zimna wojna. Wyprodukowaniem samej taśmy filmowej z niestandardową perforacją: sześcioma otworami pomiędzy klatkami filmu, zajął się Janusz Król, konstruując w tym celu specjalne urządzenie[4].
Film został zarejestrowany z użyciem biopleografu, zrekonstruowanego przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Powstał także zapis obrazu na taśmie standardowej 35 mm, zrealizowany kamerą Zeiss Icon z ok. 1910 roku[4], oraz zapis cyfrowy[5].
↑StanisławS.JanickiStanisławS., Polskie filmy fabularne 1902–1988, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1990, s. 9, ISBN 978-83-221-0503-0, OCLC24209334.
