W związku z trudnym położeniem oddziałów partyzanckich w pasie przyfrontowym, aby uniknąć ich rozbicia przez Niemców, podjęta została decyzja o przekroczeniu linii frontu i dotarciu na teren przyczółka opanowanego przez armię sowiecką. Po nawiązaniu łączności drogą radiową i uzyskaniu zgody, zgrupowanie partyzanckie w sile około 1000 ludzi ruszyło w stronę frontu. Oddziały Armii Ludowej składające się z 2 i 10 brygady AL oraz 2 batalionu 1 brygady AL liczyły około 765 partyzantów. Resztę zgrupowania tworzył oddział BCh w sile około 200 ludzi. Po przekroczeniu rzeki Iłżanki partyzanci dotarli do linii niemieckich i w nocy z 27 na 28 października 1944 roku przedarli się w boju przez linię frontu pod Chotczą docierając na przyczółek puławski opanowany przez Rosjan[1].
W czasie walki z Niemcami i nieporozumienia, w wyniku którego kolumna partyzancka została ostrzelana także przez Rosjan, poległo około 170 ludzi a jeszcze więcej było rannych. Pozostali którzy przeszli front, w ciągu kilkunastu dni zostali wcieleni do Ludowego Wojska Polskiego i w szeregach 1 AWP walczyli do zdobycia Berlina[2].
W udanej próbie przebicia przez linię frontu brali udział partyzanci:
W ostatniej chwili do przebijającego się przez front zgrupowania partyzanckiego dołączyła grupa licząca około 150 osób, będących zdekonspirowanymi działaczami PPR z okolic Chotczy[2][3].
W czasie Polski Ludowej dla uczczenia pamięci partyzantów z Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich oraz żołnierzy Armii Radzieckiej w gminie Chotcza zbudowano dwa pomniki, a w 1967 r. na jednym z budynków umieszczono tablicę ku czci poległych[4].
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: MON, 1977. Brak numerów stron w książce
Irena Paczyńska: O latach wspólnej walki. Obywatele radzieccy w ruchu partyzanckim na ziemi kieleckiej i krakowskiej 1941-1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978. Brak numerów stron w książce
Praca zbiorowa: Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988. Brak numerów stron w książce