Potencja homeopatyczna

Ten artykuł opisuje teorie, metody lub czynności niezgodne ze współczesną wiedzą medyczną.

Potencja homeopatyczna lub potęga homeopatyczna – termin określający stopień rozcieńczenia środka homeopatycznego. Ma postać kodu literowo-cyfrowego, który zostaje wymieniony po łacińskiej nazwie surowca, z którego został wyprodukowany środek homeopatyczny, np. Aurum metallicum MK, Calcarea carbonica D200, Rhus toxicodendron D30.

Granulki homeopatyczne z rozmarynu leśnego (po łacinie Ledum palustre) w potencji 15CH

Litera oznacza rodzaj potencji homeopatycznej, który jest związany ze sposobem produkcji, zaś liczba wskazuje na stopień spotęgowania (zdynamizowania), czyli ilość rozcieńczeń i jednoczesnych energicznych wytrząsań.

Proces otrzymywania kolejnych potencji homeopatycznych, w którym nie wolno pominąć żadnego etapu, nazywa się potencjowaniem roztworu i stanowi warunek sine qua non w homeopatii. O tym, w jaki sposób Samuel Hahnemann doszedł do potencjowania homeopatycznego można przeczytać w artykule biograficznym.

Według homeopatów podczas potencjowania, czyli rozcieńczania wodą destylowaną substancji wyjściowej i poddawania tego roztworu serii energicznych wytrząsań zgodnie z opisem w Farmakopei Homeopatycznej, forma materialna środka zostaje zamieniona w formę niematerialną, czyli energię.

Z tego powodu potencji homeopatycznej nie powinno się utożsamiać ze stopniem rozcieńczenia roztworu[1].

W homeopatii przyjmuje się, że im wyższa jest potencja, tym większa jest moc energetyczna, czyli siła działania środka homeopatycznego oraz szerszy zakres działania. Według Samuela Hahnemanna potencjowanie (synonimy: potęgowanie lub dynamizowanie) pozwala zmniejszyć lub całkowicie wyeliminować objawy niepożądane oraz tzw. początkowe pogorszenie stanu chorego, zwiększając jednocześnie moc leczniczą środka.

Rodzaje potencji homeopatycznych

Wyróżniamy trzy rodzaje potencji homeopatycznych:

  • Potencja dziesiętna (decymalna) oznaczana symbolem D (przed liczbą) lub rzadziej symbolem X (za liczbą) np. 1X = D1, 2X = D2, D12 lub 12X itd. Rozcieńczenie w stosunku 1:10, czyli 1 część + 9 części rozpuszczalnika.

Niskie potencje dziesiętne obejmują D1 do D6, średnie od D6 do D12, a wysokie to potencje powyżej D12. W aptekach homeopatycznych typowe potencje to D6, D12 i D30. Ten rodzaj potencji jest wykorzystywany w homeopatii klinicznej (objawowej/przyrodniczej) oraz w kompleksach homeopatycznych, czyli preparatach wieloskładnikowych dostępnych w aptekach bez recepty.

  • Potencja setna (centymalna) oznaczana symbolem C, CH lub K, jeżeli została wykonana metodą jednego naczynia np. C15, C30, 30K, 200K. Rozcieńczenie w stosunku 1:100 czyli 1 część + 99 części rozpuszczalnika.

Wysokie potencje C i K są chętnie stosowane w homeopatii klasycznej np. C200, 200K, MK, 10MK.

  • Potencja LM oznaczana rzadziej symbolem Q od quinquaginta milia. Rozcieńczenie w stosunku 1: 50.000 (L=50 i M=1000).

W handlu znajduje się 30 potencji typu LM, przy czym do najczęściej używanych należą: LM6, LM18, LM24 i LM30. Potencje LM mają rzekomo działać łagodnie i są z reguły przeznaczone do codziennego zażywania przez dłuższy czas. Stosowane głównie u osób nadwrażliwych, osłabionych, starszych oraz w leczeniu wspomagającym po jednorazowym podaniu wysokiej potencji C lub K.

Podział ze względu na rozcieńczenie

W zależności od rozcieńczenia potencje homeopatyczne można podzielić na:

  • słabe – według homeopatów działające głównie lokalnie do D30, C30, 30K
  • średnie – według homeopatów działające na poziomie emocjonalnym: D200, C200, 200K
  • wysokie – według homeopatów działające na poziomie mentalnym: MK, 10MK
  • bardzo wysokie – do tej grupy należą: 50MK, CMK.

Zob. też: Preparaty homeopatyczne


Jak silnie rozcieńczone są środki homeopatyczne

Potencja decymalna Potencja centymalna Stężenie Uwagi Porównanie
D1 (1X) — 1:10 Tzw. niska potencja
D2 (2X) C1 1:100 Nazywana przez homeopatów potencją wyższą niż 1:10
D6 (6X) C3 10−6
D8 (8X) C4 10−8 Odpowiada dopuszczalnemu stężeniu arsenu w wodzie pitnej w USA[2].
D12 (12X) C6 10−12
D24 (24X) C12 10−24 60% prawdopodobieństwa, że zawiera jedną cząsteczkę substancji czynnej, jeśli na początku do sporządzenia roztworu użyto 1 mol substancji czynnej i następnie poddawano kolejnym rozcieńczeniom (potencjowaniu).
D60 (60X) C30 10−60 Rozcieńczenie zalecane przez Hahnemanna do większości zastosowań Trzeba by podawać 2 miliardy dawek na sekundę przez 4 miliardy lat 6 miliardom pacjentów, by któryś z nich otrzymał jedną cząsteczkę substancji czynnej (2×109 * 6×109 * 4×109 * 365 * 24 * 60 * 60 * 6.02×1023 = 1060).

Gdyby można było stworzyć kulę zawierającą wodę o średnicy równej odległości Ziemi od Słońca i gdyby umieścić tam jedną cząstkę substancji czynnej, byłoby to rozcieńczenie około 30C (dokładniej - 30,89C)[3].

D400 (400X) C200 10−400 Potencja popularnego środka homeopatycznego Oscillococcinum Żeby pochłonąć jedną cząsteczkę substancji czynnej, pacjent musiałby pochłonąć 10320 obserwowalnych wszechświatów wypełnionych wyłącznie Oscillococcinum (10320= 1080 × 1080 × 1080 × 1080 gdzie 1080 to szacunkowa liczba atomów w naszym obserwowalnym wszechświecie)

Przypisy

  1. ↑ Natuurarts Welke potentie of verdunning (niderl.)
  2. ↑ Arsenic in drinking water (United States Environmental Protection Agency)
  3. ↑ Ben Goldcare, Bad Science, ISBN 978-0-00-728487-0

Bibliografia

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.