Za cele działalności Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów wyznaczono:
szerzenie w społeczeństwie kultu dla Mogił Polskich Bohaterów i poszanowania należnego mogiłom poległych obcych narodowości,
pielęgnowanie i upiększania mogił żołnierskich,
troskę o mogiły żołnierzy polskich poza granicami kraju,
udzielanie pomocy Rządowi Polskiemu w pracy dotyczącej grobownictwa wojennego,
udzielanie pomocy rodzinom poległych i zmarłych w urządzaniu ekshumacji przewozie zwłok, odszukaniu zaginionych,
udzielanie pomocy odwiedzającym mogiły tak cudzoziemcom, jak i współobywatelom przez wskazówki i informacje i zdobywaniu ułatwień u odnośnych władz,
odszukiwanie i opiekę nad grobami dawnych bojowników o Wolność Polski z lat 1863/4[4].
Przy spełnianiu swoich zadań Towarzystwo wydawało i rozpowszechniało publikacje, broszury i odezwy, urządzało odczyty i pogadanki, organizowało wystawy, rozwijało propagandę w szkołach i organizacjach młodzieży, inicjowało wycieczki do mogił bohaterów, zbiera i dostarczało wiadomości o stanie i ilości mogił poszczególnych miejscowościach i współdziałało z Urzędem Grobownictwa Wojennego przy Ministerstwie Robót Publicznych[4].
Siedziba Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów mieściła się w Warszawie przy placu Trzech Krzyży 8 m. 16[4].
Struktura organizacyjna
Zarząd Główny
Prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów był Wacław Nowakowski (lata 20.)[5][6][7], Franciszek Szumowski (lata 30.)[8].
Walne Zgromadzenia Zarządu Głównego w Warszawie odbyły się w 1926[9][10], w 1927[11], w 1936[8]. W dniach 30 kwietnia-1 maja 1927 odbył się we Lwowie zjazd delegatów wojewódzkich[6].
W 1931 Towarzystwo obchodził 10-lecie istnienia i w tym roku tytuły członków honorowych otrzymali: ks. Piotr Niezgoda, Schieberlowa (Kraków), J. Wegner, A. Thieme (Warszawa), A. Łobodowski (Radzymin)[12].
Oddziały terenowe
W strukturze organizacyjnej PTOnGB funkcjonowały oddziały terenowe w postaci Oddziałów Wojewódzkich oraz Ekspozytur Powiatowych i Gminnych[4].
Oddziały Wojewódzkie
Działały Oddziały Wojewódzkie w Brześciu, Krakowie, Lublinie, Lwowie, Łucku, Poznaniu, Stanisławowie, Tarnopolu, Wilnie[6][4].
Do końca 1925 było łączone kierownictwo Państwowego Urzędu Grobownictwa wraz z kierownictwem Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów w osobie wiceprezesa Józefa Białyni Chołodeckiego[15]. Do tego momentu PTOnGB we Lwowie funkcjonował w gmachu tamtejszego Urzędu Wojewódzkiego, po czym od czasu rozdziału struktur w 1926 stowarzyszenie działało w siedzibie Małopolskiego Straży Obywatelskiej przy ul. Halickiej 20[15][4]. Oddział Wojewódzki we Lwowie początkowo obejmował obszar trzech województw: lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego[16] (potem wyodrębniono Oddziały Wojewódzkie w Stanisławowie i w Tarnopolu[4]). W strukturze Oddziału działały Ekspozytury Powiatowe i Gminne[15].
W ramach swojej działalności stowarzyszenie wydawało instrukcje do zbierania funduszy, propagowało wśród ludności akcję grobownictwa, publikowało wydawnictwa, artykuły i broszury[17][18]. Ponadto struktury Towarzystwa prowadziły działania mające na celu ustalenie losów bohaterów i uczestników wojen (zarówno narodowości polskiej jak i obcokrajowców) oraz wsparcia rodzinom przy poszukiwaniach, ekshumacjach itp[19]. W swojej działalności stowarzyszenie zajmowało się porządkowaniem mogił[19].
Władze Towarzystwa wraz z Komitetem MSO od 1925 prowadziły akcję ekshumacji 155 bohaterów, zakończone uroczystością pochówku 21 marca 1926 w kwaterze na Cmentarzu Obrońców Lwowa[20]. Staraniem PTOnGB i MSO na tej samej nekropolii 20 lutego 1927 pochowano szczątki legionistów z II Brygady, poległych w bitwa pod Rarańczą[9]. Staraniem Zarządu Oddział Wojewódzkiego PTOnGB we Lwowie na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim została odnowiona wschodnia brama cmentarza wojennego, ustawiono parkan i 3500 nowych krzyży betonowych[21]. Także we Lwowie na Cmentarzu Janowskim utworzono osobną kwaterę[22].
Kontynuatorem tradycji Polskiego Żałobnego Krzyża – Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów jest Polski Czarny Krzyż Towarzystwo Opieki nad Cmentarzami Wojennymi[28].
