Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie (845.16) – mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, wchodzący w skład Polesia Zachodniego.
Granice równiny wyznaczają: Garb Włodawski na północy, dolina Bugu na wschodzie, Pagóry Chełmskie na południu, Wysoczyzna Lubartowska na zachodzie[1].
Charakterystyka
Równina Łęczyńsko-Włodawska jest podmokła i zatorfiona i odznacza się licznymi zagłębieniami termokrasowymi i krasowymi[2]. Stanowi ona największy w Polsce zespół łąkowy i wyjątkowe w skali Polski zgrupowanie jezior poza granicą ostatniego zlodowacenia[3]. Ta kraina jezior, bagien i lasów charakteryzowała się przyrodą zachowaną w niezmienionym stanie do lat 70., kiedy podjęto próby melioracji i osuszania znacznej części terenów. Wzdłuż zachodnich granic Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej ciągnie się pas skał karbońskich z węglem kamiennym (Lubelskie Zagłębie Węglowe)[1].
Jeziora pochodzenia krasowego zajmują ponad 27 km² powierzchni. Nad takimi jeziorami jak: Bialskie, Białe Włodawskie, Maśluchowskie, Miejskie w Ostrowie Lubelskim, Piaseczno, Rotcze, Sumin istnieją bardzo dobre warunki do wypoczynku. Część jezior (jak Bikcze, Cisacin, Nadrybie) położonych jest w niedostępnych miejscach, otoczonych torfowiskami, bagnami i zaroślami. Niektóre, jak Brzeziczno i Orchowe stanowią rezerwaty przyrody. Inne, jak Dratów są włączone do systemu kanału Wieprz-Krzna.
Jeziora Łęczyńsko-Włodawskie, zwłaszcza ich część południowa, są terenem rekreacyjnym województwa lubelskiego. Znanym miejscem jest jezioro Białe Włodawskie, nad którym leży miejscowość wypoczynkowa Okuninka. Na Pojezierzu znajduje się utworzony w 1990 roku Poleski Park Narodowy.
Wybrane jeziora
Wybrane jeziora pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego
Nazwa
|
Powierzchnia
|
Głębokość maksymalna
|
Bąbelek
|
5,2 ha
|
5,2 m
|
Białe Sosnowickie
|
144 ha
|
2,7 m
|
Białe Włodawskie
|
106,4 ha
|
33,6 m
|
Bialskie
|
31,7 ha
|
18,2 m
|
Brudno (jezioro)
|
42 ha
|
2,5 m
|
Cycowe
|
11,3 ha
|
4,1 m
|
Dratów
|
107 ha
|
2,5 m
|
Glinki
|
46,9 ha
|
8,8 m
|
Gumienko
|
8,1 ha
|
7,8 m
|
Karaśne
|
8,7 ha
|
0,8 m
|
Kleszczów
|
53 ha
|
2,3 m
|
Lipiec
|
4,1 ha
|
7 m
|
Łukcze
|
56,5 ha
|
8,9 m
|
Łukie
|
150 ha
|
6 m
|
Moszne
|
17 ha
|
17 m
|
Orchowe
|
8,42
|
1 m
|
Perespa
|
24,3 ha
|
6,2
|
Piaseczno
|
86 ha
|
38,8 m
|
Rogóźno
|
57 ha
|
24,5 m
|
Spólne
|
110,3 ha
|
4,2 m
|
Święte
|
6 ha
|
9,6 m
|
Tomaszne
|
85,5 ha
|
3,1 m
|
Uścimowiec (Uścimowskie)
|
66 ha
|
4,4 m
|
Uściwierz
|
284,1 ha
|
6,6 m
|
Zagłębocze
|
59 ha
|
23,3 m
|
Zienkowskie
|
7,6 ha
|
4,9 m
|
Przypisy
- ↑ a b Łęczyńsko-Włodawska, Równina, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-04-09] .
- ↑ JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 2002, s. 292, ISBN 83-01-13897-1 .
- ↑ J. Sposób, M. Turczyński, Przekształcenia obszarów bezodpływowych w zlewnie o wymuszonym obiegu wody – Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, [w:] Zasoby i ochrona wód. Obieg wody i materii w zlewniach rzecznych, red. R. Bogdanowicz, J. Fac-Beneda, Gdańsk 2009, s. 112.
Linki zewnętrzne
|
|