Podklasa społeczna, underclass – specyficzna, niejednolita kategoria społeczna, skupiająca ludzi trwale pozostawionych poza nawiasem społeczeństwa (np. biedni, uliczni przestępcy, narkomani, bezdomni, alkoholicy, pozbawieni opieki umysłowo chorzy). W hierarchicznym porządku znajduje się ona na najniższym szczeblu drabiny społecznej.
Jedną z przyczyn jej powstawania jest uzależnienie się od pomocy socjalnej. Jest to skutek uboczny działania państwa opiekuńczego (podejście behawioralne) lub skutek uboczny makroekonomicznych przemian gospodarczych (podejście strukturalne)[potrzebny przypis].
Autorem pojęcia w odniesieniu do sfery niedostatku jest szwedzki ekonomista Gunnar Myrdal. Autorstwo ogólnej koncepcji underclass przypisuje się jednak amerykańskiemu socjologowi Juliusowi Wilsonowi[1].
Wyróżnikami członków podklasy społecznej są: trwała nieobecność na rynku pracy, przynależność kulturowa i rasowa, segregacja przestrzenna.
Podstawowe składniki identyfikujące jej obecność:
Według Mary Daly istnieje pięć poziomów analizy podklasy społecznej:
Według niektórych badaczy da się wyróżnić w miarę homogeniczny świat kulturowy podklasy społecznej, na który składają się brak umiejętności planowania przyszłości, rezygnacja, fatalizm i tolerancja dla patologii. W koncepcji Oscara Lewisa długotrwałe ubóstwo ma nadbudowę kulturową – nędza ma odrębną strukturę i zasady funkcjonowania, w tym sensie tworzy subkulturę.
Anthony Giddens stwierdza, że o ile początkowo pojęcie podklasy społecznej było klarowne, to w wyniku wciągnięcia jej istnienia jako argumentu w krytyce państwa opiekuńczego rozwodniło się i uległo upolitycznieniu.
Lokasi Pengunjung: 3.17.156.51