Ten artykuł dotyczy starożytnego Rzymu. Zobacz też: Placyda – imię.
Placydia – młodsza córka cesarza rzymskiego Walentyniana III, żona cesarza Olibriusza, matka Juliany Anicji. Jej starszą siostrą była Eudokia, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa a także Huneryka, syna Genzeryka.
Po zdobyciu Rzymu w roku 455 przez Genzeryka, razem z matką Licynią Eudoksją i siostrą Eudokią, została przewieziona do Kartaginy[1]. Po uwolnieniu około 461 roku, udała się do Konstantynopola, gdzie mieszkała do śmierci.
Wywód przodków
Przypisy