Piotr z Colonny

Piotr z Colonny (de Colonna zm. ok. 1120[1]) – protoplasta rodu Colonnów[2].

Życiorys

Piotr był synem hrabiego Tusculum, Grzegorza II i bratem Grzegorza III[2]. Po raz pierwszy literatura źródłowa wspomina go w 1101 roku i opisuje jako barona Lacjum, który dopuszczał się kradzieży, morderstw i łapownictwa[2]. Nabył m.in. Monte Porzio i Zagarolo i usiłował objąć władzą tereny znacznie większe niż Lacjum[2].

Korzystając z nieobecności papieża Paschalisa II, sprzymierzył się z Beraldem (opatem Farfy) i Ptolemeuszem I i zainicjował powstanie w Tusculum (ok. 1108 roku)[3]. Skutkiem tego był powrót papieża i interwencja wojsk normańskich, na czele z Ryszardem z Aquili, ówczesnym księciem Gaety[3]. Jednak około 1118 roku, Piotr przeszedł na stronę papieża, co zmusiło Ptolemeusza do ucieczki z miasta[1]. W 1120 roku Piotr i inni członkowie buntu złożyli papieżowi hołd na Lateranie[1].

Wbrew powszechnej legendzie, nazwa rodu Colonnów nie pochodzi od Kolumny Trajana, lecz od zamku znajdującego się w górach (5 mil od Tusculum)[2]. Zamek ten w przeszłości należał do hrabiów Tusculum i został nazwany Columpna lub Colonna – taki też przydomek nadał sobie i swoim następcom Piotr[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Pietro della Columna. Genealogie Mittelalter. [dostęp 2013-01-08]. (niem.).
  2. ↑ a b c d e f Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. IV. Londyn: George Bell & Sons, 1896, s. 319–320. (ang.).
  3. ↑ a b Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. IV. Londyn: George Bell & Sons, 1896, s. 326–327. (ang.).